ดวงดาวเดียวดาย

ส่องหล้า

ค่ำคืนหนาวดาวเดือนลอยเกลื่อนฟ้า
ท้องนภาพร่างพราวดาวชีวิต
อบอุ่นใดจักหวังดังลิขิต
นฤมิตความสุขทุกค่ำคืน....
มาจากถิ่นแดนไกลถึงใต้สุด
ท่ามกลางการสัประยุทธ์และขัดขืน
เสียงระเบิดห่ำหั่นกลิ่นควันปืน
ดาวหลายดวงล้มครืนสละพลี
ต่างภาษาสำเนียงธรรมเนียมชน
แต่มีรักเปี่ยมล้นด้วยศักดิ์ศรี
ต่างหวังสุขสงบพบไมตรี
ไฉนหลั่งเลือดพลีไปด้วยกัน
ใต้ร่มเงาบุหงาปัตตานี
ค่ำคืนนี้หอมรัญจวนกลิ่นชวนฝัน
ไม่จืดจางห่างถิ่นกลิ่นสัมพันธ์
ดั่งจะผูกแผ่นดินฝั้นเป็นหนึ่งเดียว
มัสยิดทอดเงาใต้ดาวสวย
ยังเอื้ออวยอุ่นใจให้ยึดเหนี่ยว
แม้ลมหนาวรุมเร้าพัดกราวเกรียว
อบอุ่นเพียงเศษเสี้ยวที่ต้องการ
มองดูดาวเดียวดายที่ปลายฟ้า
แม้ริบหรี่เจ้ายังกล้าด้วยแรงหาญ
ไม่รู้มืดหมอกมิดปลิดวิญญาณ
หวังใดเล่าจึงกล้าหาญอย่างมั่นคง
ค่ำคืนหนาวดาวดับบนทางเดือด
กลิ่นคาวเลือดกลบบุหงาฯ ที่พาหลง
ดวงตาดาววาวแสงแห่งปลดปลง
เสียงปืนปังเร่งส่งวิญญาณดาว
ดวงตะวันส่องแสงแห่งวันใหม่
แสงตะวันเผาไหม้ความเจ็บร้าว
ธงไตรรงค์คลุมมั่นสัญญาดาว
จะลุกโชนห้วงหาวทุกค่ำคืน.