ไม่ว่าจะผ่านไปนานซักเท่าไหร่ ... ยังทำใจ ลืมเค้าไม่ได้อยู่ดี ... ความผูกพันที่เราเคยมี ... มันมากล้น จนเกินไป ... ถึงมันจะผ่านมานานแล้ว ... และฉันเองก้อไม่เลือกจะคว้าเธอไว้... ฉันนี่แหละที่ปล่อยเธอผ่านไป .. สุดท้ายฉันไม่เหลืออะไรเลย... ถ้าวันนั้นใจอ่อนซักหน่อย ... ฉันคงไม่ปล่อยเธอไปเฉยเฉย ... คงไม่ต้องเก็บความรู้สึกดี ... เหมือนเคย ที่เราละเลยและล้นออกมาจากใจ ... เสียไปแล้วเรียกคืนก้อไม่ได้ ... คงต้องช้ำใจอยู่อย่างนี้ ... สมหน้ากับความอวดดี ... ที่คิดว่าไม่มีเธอคงไม่เป็นไร ... เจ็บมั๊ยล่ะกับทุกวันนี้ ... กับทุกวินาทีที่ผ่านไป... กับความรู้สึกที่ลืมเค้าไม่ได้ .. แม้ตราบวันสิ้นใจก้อคงไม่ลืม...
19 มิถุนายน 2550 16:12 น. - comment id 711860
ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน หัวใจไม่เคยลืมเธอเสมอ เพราะรู้ว่าครั้งเก่าที่เราเฝ้าเจอะเจอ ฉันไม่น่าจะไผลเผลอ..ให้เธอต้องออกจากหัวใจ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
20 มิถุนายน 2550 11:25 น. - comment id 712287
ขอบคุณมากนะคะที่เป็นกำลังใจให้ชอบกลอนคะเพิ่งหัดแต่งก็มีติดๆขัดๆมั้งแล้วก็พิมพ์ผิดอยู่อยู่เนี๊ยแหละแก้ไม่หายซักที รีบนะแอบพิมพ์ที่ที่ทำงาน ขอบคุณค่ะ
14 กรกฎาคม 2550 11:53 น. - comment id 724806
อย่าจำมันเลยลืมมันไปเถอะ อย่าคิดมาก
14 กรกฎาคม 2550 15:58 น. - comment id 724896
คะ
25 กรกฎาคม 2550 18:57 น. - comment id 729889
อย่าคิดมากนะคะ
5 สิงหาคม 2550 13:14 น. - comment id 733993
ไม่คิดมาหรอกจ้า
8 สิงหาคม 2550 16:47 น. - comment id 735470
8 สิงหาคม 2550 19:23 น. - comment id 735555