โอ้จันทร์เจ้า ดาวเดือน กระพริบแสง จงอย่าแกล้ง ส่องมา ให้ข้าเห็น มีความสุข นักหรือไร ที่ได้เป็น เจ้าจงเร้น หลบกาย หายไปพลัน จงโน้มก้ม เอนมอง มาส่องข้า จะรู้ว่า ข้าทุขเคล้า เศร้าโศกศัลย์ เจ้ามีสุข อยู่ได้ อย่างไรกัน ตัวข้านั้น ใกล้จะดับ ลับมลาย โปรดจงรู้ ว่าข้าพร้อม จะสูญสิ้น ดับชีวิน ต่อหน้า ดาราฉาย ข้ามิอาจ จะทอแสง ส่องประกาย อย่างที่เจ้า ทั้งหลาย เคยได้ยล จงเก็บแสง สาดส่อง ไว้ส่งข้า ผ่านทิศทาง ในทิวา ที่มืดหม่น ข้าจะฝัง กายใจ ไร้ชีพชนม์ ให้ห่างพ้น ทั้งสองเรา เจ้าจันทรา...