ตะวันลับ ลาล้าง จากท้องฟ้า เดือนดารา เริ่มส่อง ท้องฟ้าใส คิดถึงใคร บางคน ที่มิไกล แต่ไม่อาจ ใกล้ใจ ได้ผูกพัน เห็นพระจันทร์ ลอยอยู่ ซึ่งบนฟ้า หากตัวข้า ขอซึ่ง สิ่งคิดฝัน มิรู้จันทร์ ยินเสียง เพ้อรำพัน อยากขอจันทร์ ให้ฉัน ได้ใกล้เธอ อยากขอเพียง เธอยิน เสียงร่ำร้อง ให้กึกก้อง ว่ายังห่วง เธอเสมอ แม้ความจริง มิอาจหวัง ได้รักเธอ ก็ยังเผลอ แอบฝันไป ไกลแสนไกล เธอรักใคร ฉันก็รู้ อยู่เต็มอก ใจระทก หกริน น้ำตาไหล ยิ่งรู้เขา ทำเธอ เจ็บปวดใจ ก็แล้วใคร จะไป จากเธอลง เพราะยังคง ห่วงอยู่ เขารักไหม เหมือนที่ใจ ฉันรัก มิใช่หลง หากว่าเขา รักเธอ อย่างซื่อตรง ฉันก็คง เลิกพะวง ปลงรักเธอ จะไม่เพ้อ ขอจันทร์ เพื่อรักฉัน จะเปลี่ยนผัน จันทร์เอ๋ย ข้าเคยขอ ขอเพียงเขา รักจริง สมเธอรอ จะวอนขอ เพื่อเธอ สุขสมใจ
15 มิถุนายน 2550 23:37 น. - comment id 710780
ขอให้สมหวังดังใจหมายเถิด เพี้ยง
16 มิถุนายน 2550 08:04 น. - comment id 710813
เป็นความรักที่น่าชื่นชมจริง ๆ ค่ะ กลอนไพเราะมาก ๆ
16 มิถุนายน 2550 10:24 น. - comment id 710847
ถึงคุณ bananaleaf ก็อยากให้เค้ารู้เหมือนกันนะ
17 มิถุนายน 2550 09:54 น. - comment id 710999
อยากเป็นพระจันทร์จังเลยครับ มีแต่คนอ้อน ..อยากรู้จัง ในโลกนี้จะมีใครเกลียดพระจันทร์ไหมหนอ..
17 มิถุนายน 2550 12:08 น. - comment id 711011
ถึงคุณ ปลายตะวัน ขอบคุณมาก ^_^
17 มิถุนายน 2550 12:09 น. - comment id 711038
ถึงคุณในสวน นั่นสินะ พระจันทร์คงทำงานหนักนะ