....หยาดฝนหลั่ง รินล้น ท่วมท้นใจ เหมือนดั่งพี่ ร้องไห้ เพราะใจเหงา แสนหนาวเหน็บ เกินกว่า จะบรรเทา ความปวดร้าว ทำลายพี่ ทุกวี่วัน ...สายฟ้าฟาด ครั้งใด ให้ใจหมอง นั่งเหม่อมอง หมองหม่น คนอย่างฉัน ช่างเปล่าเปลี่ยว ทุกข์ท้อ ทรมาน ด้วยนงคราญ อยู่ไกล ยากหมายปอง ...เสียงฟ้าร้อง มองเงา แสนเศร้านัก เพิ่งประจักษ์ ว่าไร้สิทธิ์ คิดเรียกร้อง ให้เธอมา อิงแอบ แนบประคอง ใจยิ่งหมอง แรมร้าง ห่างกมล ...เสียงฟ้าสั่ง ก่อนจากไป ในวันนี้ ดวงฤดี แทบดับ ไปกับฝน เพราะชะตา ฟ้าแกล้ง ให้หลงกล เจ็บกมล แต่ยังมั่น ไม่ผันแปร ...ได้แต่หวัง ฟ้าสว่าง หลังฝนหยด เป็นฝนกรด หรือเปล่า เราไม่แน่ เฝ้าแต่รอ เธอคนเดียว มาเหลียวแล รักษาแผล ที่ใจ ให้หายตรม ....จะรอเธอ อยู่ที่นี่ นะที่รัก จะคอยนอน หนุนตัก พักขื่นขม แม้เป็นเพียง ความหวัง อย่างลม ลม หวังได้ชม เมื่อฝนซา ปัญหาคลาย.....
15 มิถุนายน 2550 06:40 น. - comment id 694400
พี่ไผ่เก่งจังเลย น้องชอบกลอนพี่มากเลยค่ะ แวะมาอ่านนะคะ
13 มิถุนายน 2550 07:35 น. - comment id 709452
สวัสดีค่ะคุณไผ่ดำไม่ได้ทักทายกันหลายวัน สบายดีนะคะ บทกลอนไพเราะและมีความหมายเสมอนะ...แอบเข้ามาอ่านค่ะ
13 มิถุนายน 2550 07:36 น. - comment id 709454
ทักทายแค่นี้ไปทำงานก่อนค่ะ
13 มิถุนายน 2550 07:48 น. - comment id 709462
สายฝนกับอารมณ์เศร้าช่างไปด้วยกันได้จริงๆเลยนะคะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ
13 มิถุนายน 2550 07:50 น. - comment id 709464
***ขอบคุณครับ พี่แก้ว กลางไพร ไม่ได้เข้ามาเขียนหลายวันเลย มัวแต่ไม่สบายซะหลายวัน สมองตื้อ คิดไม่ออกครับ..สบายดีนะครับ.. กลอนพี่ก็น่าอ่านนะครับ
13 มิถุนายน 2550 07:52 น. - comment id 709470
***ขอบคุณครับ คุณเพียงแพรวไม่ได้เข้ามาเขียนหลายวันเลย ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย..
13 มิถุนายน 2550 08:20 น. - comment id 709484
....จะรอเธอ อยู่ที่นี่ นะที่รัก จะคอยนอน หนุนตัก พักขื่นขม แม้เป็นเพียง ความหวัง ยังลม ลม หวังได้ชม เมื่อฝนซา ปัญหาคลาย..... สะท้อนใจจังครับ การรอคอยมันเป็นสิ่งที่ทรมานจริงๆ
13 มิถุนายน 2550 08:27 น. - comment id 709493
สวัสดีพี่ไผ่ดำเจ้าค่ะ.... เจ้านวลนาง ห่างไกล แต่ใจพี่ ยังคิดถึง แม่คนดี มิห่างหาย ถึงเจ้าจาก พรากพี่ นี้เพียงกาย แต่รักพี่ มิวางวาย จากนางเลย ...... รักสาวคนไกลคนไหนหว่าพี่ชายเรา...เฮ่อ.. อย่าลืมน้องสาวบ้านกลอนนะจ๊ะ
13 มิถุนายน 2550 08:39 น. - comment id 709501
เพราะมากคะ.. ดนตรีโหยหาจัง......เนี่ยอ่านกลอนไปด้วย ฟังเพลงไปด้วย..มองออกไปฟ้ากว้างฝนตกปรอยๆๆ((บ้านพิมอยู่ล้อมรอบภูเขา...สวย เวลาฝนตกมองเห้นสายฝนโปรยปรายที่ได้อารมณ์มาก..เหมือนไรดีอ่า...ในรูปนี้อะคะ) เพราะคะกับการคอยใครสักคน
13 มิถุนายน 2550 09:32 น. - comment id 709531
ขอให้สมหวังดังปรารถนาครับ แวะเข้า มาเยี่ยมเยือนกันน่ะครับ
13 มิถุนายน 2550 10:40 น. - comment id 709557
ระหว่งที่รอ ก็หาใครสักคน มาปลอบใจไปพรางๆก่อนนะครับ
13 มิถุนายน 2550 12:40 น. - comment id 709646
นี่ก็รอเวลาหลังจากที่ฝนตกผ่านไม่รู้ว่า ปัญหาจะคลายหรือป่าวนะ
13 มิถุนายน 2550 13:33 น. - comment id 709676
ด้วยความรู้สึกที่ดี..กับสมาชิก บ้านกลอนแห่งนี้..ขอบคุณครับที่แวะเวียนทักทายกัน...คุณปลายตะวัน ***น้องศรรกรา ***คุณพิมญดา***คุณเบรฟฮาร์ท ***คุณก่องกิก ***คุณหลักไม้เลื้อย **ขอบคุณนะครับ
13 มิถุนายน 2550 13:47 น. - comment id 709685
แวะมาเยี่มครับ.... ขอยืมบทกลอนนี้ฝากให้เพื่อนคนนึงนะครับ.. ขอขอบคุณครับ....
13 มิถุนายน 2550 16:02 น. - comment id 709788
กลอนเศร้าจัง ความรัก กับ ระยะทางนี่มีปัญหาอยู่เรื่อยเลยค่ะ....
14 มิถุนายน 2550 06:03 น. - comment id 710015
นี่ค่ะ..หลังฝนตกได้นี่เลย...น้ำตก..อิอิ...
14 มิถุนายน 2550 19:45 น. - comment id 710329
แวะมาเยี่ยมค่ะ..ไม่ค่อยสบายมาสองวันแล้วค่ะ เลยไม่ได้ตอบกลอนค่ะ...
14 มิถุนายน 2550 20:28 น. - comment id 710354
***ขอบคุณครับ คน กทม.ที่แวะมาทักทาย เชิญตามสบายครับ ถ้ากลอนนี้ถูกใจก็เอาไปได้นะครับ **คุณwhitleily ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย.. ขอบคุณครับสำหรับภาพสวยๆ คุณปราณรวี ยินดีต้อนรับครับ.. ***ขอบคุณครับน้องกุหลาบขาว ขอให้หายป่วยนะครับ พี่ก็เพิ่งฟื้นไข้เหมือนกัน.. ***ขอขอบคุณทุกท่านนะครับ ที่แวะมาทักทายกัน.***.