นั่งมองฟ้าในวันเหงาๆ แปลกนะที่หัวใจยังไม่ลืมเขาคนนั้น ฟ้าสีหม่นกับใครคนหนึ่งซึ่งทิ้งกัน ทรมานกับรักที่หลุดลอยไป ท้องฟ้าเหงายังไม่เท่าใจฉัน วันนี้ไม่มีเราที่ผูกพันเคียงใกล้ เธอไม่รักฉันแล้วความจริงที่ต้องทำใจ แต่ไม่ทำไม...ฉันไม่อาจตัดใจสักที
12 มิถุนายน 2550 14:24 น. - comment id 709235
โอ้ย!!!!!! ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ที กลอนบทนี้แทงใจ เลือดไหลล้นทะลัก
12 มิถุนายน 2550 14:29 น. - comment id 709239
เจ็บลึกจริง-จริงคับบทนี้
12 มิถุนายน 2550 15:03 น. - comment id 709257
มานั่งเจ็บเป็นเพื่อนครับ เอากาแฟมาเผื่อด้วย
12 มิถุนายน 2550 15:35 น. - comment id 709267
มันอยากอยู่นะกับการตัดใจ เพื่อให้ลืมใครที่เคยรัก ยิ่งผูกพันธ์กันมาเนิ่นนานนัก กลิ่นไอของความรักก็ยากจะลบเลือน อย่าไปพยายามทำในสิ่งที่มันยากสิ..ถ้าไม่อยากลืมก็อย่าลืม เราก็พยายามจำมันเข้าไป...แล้วก็คอยดูซิว่ามันจะลืมได้ตอนไหนกัน... อย่าไปทำให้ชีวิตมันยุ่งยาก.... ทำมาเป็นบอกเขาได้...ตัวเองก็แทบจะตายอยู่แล้ววววววว
12 มิถุนายน 2550 17:12 น. - comment id 709296
เธอไม่รักไม่เป็นไร ขอแค่ได้รักเธอเก็บเธอไว้ในความทรงจำตลอดไปก็ได้นิ..แต่เศร้าจังเลยคะ
12 มิถุนายน 2550 18:11 น. - comment id 709319
อย่าไปโทษเค้าคนที่เราให้รักไป แม้จะไม่ได้ใจเธอมา นี่แหละความสุขของการได้รักอย่างจริงใจ
13 มิถุนายน 2550 07:51 น. - comment id 709466
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน