ว่างเปล่า ใต้เงาจันทร์ คลายสัมพันธ์ อันหวั่นหวาม จิตตรึง จึงผ่อนตาม เงาวาบวาม ตามรู้ตน วูบหนึ่ง ซึ่งรักเจ้า จนโศกเศร้า เขลาสับสน ด้วยรัก เจือใจปน จึงหมองหม่น ร้อนรนทรวง อารมณ์ เป็นเช่นเงา คอยทาบเทา เศร้าหม่นสรวง จึงวาง ว่างทั้งปวง คลายหนักหน่วง จากบ่วงใจ แต่นี้ จะหยุดนิ่ง วางทุกสิ่ง สิ้นหวั่นไหว รักพราก หมดจากใจ หมดสิ้นใน ใครบางคน รักได้ ก็ร้างได้ รู้วางใจ ไม่สับสน ว่างไว้ ในใจตน ไม่หมองหม่น ร้อนรนทรวง
ปลายตะวัน 12 มิ.ย. 2550 01:25 น. - ID 103546 
699
4
0
12 มิถุนายน 2550 05:02 น. - comment id 708901
ดีค๊า อันนี้ก้เพาะอิกแระค๊าชอบท้กอันเลยค่ะ อิ อิ
12 มิถุนายน 2550 06:15 น. - comment id 708909
ปล่อยใจให้ว่างเปล่างคงดีค่ะ พักเรื่องเหนื่อยไว้บาง
12 มิถุนายน 2550 08:13 น. - comment id 708966
ขอบคุณเธอ..ยิ่งนัก..กับรักเล่ห์ แล้วหักเห..เหินห่าง..สร้างบาดแผล ขอจดจำ..เป็นบทเรียน..รักเปลี่ยนแปร ไม่อ่อนแอ..ขอฝึกใจ..ต่อไปนี้..
12 มิถุนายน 2550 10:53 น. - comment id 709096
อ่านแล้ว ได้ข้อคิด ได้สติดีค่ะ
12 มิถุนายน 2550 11:43 น. - comment id 709128
ขอบคุณ คุณแก้วตา คุณเพียงแพรว คุณกุหลาบขาว คุณไอติมรสต้มยำ ที่แวะมาเยี่ยมนะครับ เอ้าให้กาแฟคนละถ้วย
12 มิถุนายน 2550 14:34 น. - comment id 709242
ปล่อยให้ใจว่างเปล่าบ้างบางเวลา แล้วจะทำให้เราได้ความคิดดี ๆ เสมอค่ะ....
12 มิถุนายน 2550 14:51 น. - comment id 709252
ขอบคุณครับ คุณwhitelily ที่เตือนสติ รู้สึกดีจังเลยครับ บ้านกลอนหลังนี้อบอุ่นจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
