อย่าเฉยชา..เหมือนคนไม่รู้จัก แวะมาทักอย่าให้ฉันต้องพร่ำเพ้อ แค่พูดคุย.. ส่งยิ้มเหมือนแรกเจอ สุดแต่เธอจะมอบให้..ไม่ว่ากัน แต่ท่าทางหมางเมินและหนีหน้า อีกแวตา ตัดพ้อ ช่างแสบสัน เธอให้เพียงเสี้ยวเวลาที่พูกพันธ์ ผู้หญิงอย่างฉัน เพียงแค่นี้ก็มากมาย
11 มิถุนายน 2550 16:29 น. - comment id 708659
บางครั้งอยากรู้จักเขา แต่เรามันคนขี้อาย ได้แต่ขอเพลงให้
11 มิถุนายน 2550 16:41 น. - comment id 708666
ขอโทษด้วยนะคะที่กลอนซ้ำกัน พอดีคอม รวนนะคะ พี่ดอกดินถิ่นภูหมิง ขี้อายหรอคะ ... แล้วขอเพลงอะไรให้เขาคะอยากรู้จัง
15 ธันวาคม 2550 13:17 น. - comment id 800259
ขอบคุณที่เขียนกลอนแสดงความรู้สึกที่อยากจะบอกใครเขาคนนั้น