วันที่เธอก้าว..เข้ามาในชีวิต ทุกวันคิด ถึงเธอแล้วยิ้มได้ เสียงของเธอ บอกผ่านว่าห่วงใย ความจริงใจไม่มากมาย..แต่มีพลัง วันที่เธอก้าว..ไปจากชีวิต หวนให้คิดถึง.. เรื่องราวแต่หนหลัง วินาที ที่เอ่ยบอกให้ฉันฟัง ฉันก็ยัง จำถ้อยคำเธอพูดมา วันพรุ่งนี้คงเหลือเพียง ภาพเก่าๆ เรื่องสองเรา..เคยพร่ำถวิลหา ภาพที่เธอมอบ..อกอุ่น..จนนิทรา แม้เวลาผ่านไป..จะไม่ลืม มันเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอทำให้ผู้หญิงอย่างฉันได้รู้จักคำว่าเสียใจ เราคงไม่ได้พบกันอีก.. ฉันก็พอเข้าใจ
11 มิถุนายน 2550 16:10 น. - comment id 708646
กลอนเพราะดีนะคะ
11 มิถุนายน 2550 16:40 น. - comment id 708664
ขอบคุณนะคะ ไอติมรสต้มยำ
11 มิถุนายน 2550 16:51 น. - comment id 708670
ความรักนี่มีทั้งสุขและทุกข์นะครับ คละเคล้ากันไป เสียใจน่ะได้ครับ แต่อย่าเสียใจมากเกินไป วันข้างหน้า เราอาจจะพบกับวันที่เป็นของเราบ้างนะครับ คือชีวิตย่อมมีหวังครับ
11 มิถุนายน 2550 17:02 น. - comment id 708677
ขอบคุณพี่เบรฟฮาร์ท มากนะคะ นี้ก็พยายาม หาไรทำให้ลืม ๆ ไปก็ได้บ้านกลอนพอให้หายเจ็บบ้างนะคะ
12 มิถุนายน 2550 08:33 น. - comment id 709002
ให้ความรู้สึก...มากเลยค่ะ
12 มิถุนายน 2550 13:56 น. - comment id 709211
หวัดดีคะ Sayo ขอบคุณที่ชอบกลอนนี้นะคะ ... ขอบคุณมาก ๆ เลยคะ