ตายเสียเถิด...หัวใจ

พจีรจิต

มีหลายครั้งที่ยังแอบคิดถึง
ยังติดตรึงความทรงจำในวันเก่า
รู้แก่ใจไม่มีแล้วระหว่างเรา
แต่อดเศร้าไม่ได้ใจยังจำ
เคยมีเธออยู่เคียงข้างเมื่อยามท้อ
วันนี้หนอมืดมนจนตกต่ำ
เธอไปแล้วไร้คำลาเพียงสักคำ
ทิ้งหัวใจที่บอบช้ำไว้เดียวดาย
มองอาทิตย์อัสดงตรงขอบฟ้า
ลมพัดพาความเหงามาให้ใจหาย
หยดน้ำตาไหลรินแทบสิ้นกาย
ถ้าหัวใจตายได้ก็คงดี...				
comments powered by Disqus
  • ไอติมรสต้มยำ

    11 มิถุนายน 2550 14:32 น. - comment id 708601

    ก้อนหินก้อนนั้น
    
    กำไว้ในมือก็เจ็บ ต้องขว้างมันทิ้งไปนะคะ
    
    ไม่มีอะไรจะทำร้ายเรา ได้เท่ากับเราทำตัวของเอง ให้เธอคิดเอาเองว่าชีวิตของเราเป็นของใคร61.gif61.gif61.gif61.gif61.gif61.gif61.gif
  • ดอกดินถิ่นภูหมิง

    11 มิถุนายน 2550 15:26 น. - comment id 708626

    ความทรงจำยังอยู่ไม่ห่างกาย
    อยากจะตายหรือไรเมื่อสิ้นหวัง
    ถ้าตายไปดั้งหัวใจที่ผุพัง
    คงให้หวังอนาคตที่สดใสมาไม่ถึง
  • bananaleaf

    11 มิถุนายน 2550 22:48 น. - comment id 708801

    ในบางสิ่งที่เราไม่อยากจำ
    แต่เรื่องราวต่าง ๆ ก็วนเวียน เวียนว่ายอยู่ในใจเราตลอด
    ไม่เป็นไร..ถ้าเจ้าความหลังนั้นเขาอยากอยู่กับเรา
    เราก็เริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่กับเขา
    และเก็บเกี่ยวเอาเรี่ยวแรงของเจ้าความหลังนั้น
    มาเป็นพลังให้เราก้าวเดินไปอย่างทรนง6.gif6.gif1.gif แวะมาทักทายและยินดีที่ได้รู้จักค่ะ1.gif
  • พจีรจิต

    12 มิถุนายน 2550 13:01 น. - comment id 709166

    6.gif  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจและความหวังค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน