พายุโหมกระหน่ำซ้ำไม่หยุด ที่ปลายสุดขอบฟ้าไร้สีสัน องค์ราหูเคลื่อนคล้อยลงอมจันทร์ ทุกอย่างพลันมืดมิดสนิทลง อสุนีบาตฟาดสายที่ปลายฟ้า ทั่วนภาปรากฏแสงพิศวง เป็นเส้นแสงจากปลายฟ้าอันหยักตรง ที่ฟาดลงจากเวหาสู่ธานี ทั้งก็เสียงกัมปนาทดังกึกก้อง คือเสียงร้องฟ้าคำรามทั่วรัศมี คล้ายกับเสียงสรวงสวรรค์ขับดนตรี ในราตรีบรรเลงเพลงคีตา เป็นครืนครืนคระครื้นคลั่งอึกทึก เมื่อหวนนึกทำให้ใจผวา ยามฟ้าฟาดคล้ายฟ้าผ่าอุรา ดังตัวข้าแยกจากเจ้าตลอดกาล
ออกญาลับแล 11 มิ.ย. 2550 13:39 น. - ID 103514 
952
1
0
11 มิถุนายน 2550 16:28 น. - comment id 708656
สวัสดีครับ คุณ ออกญาลับแล ณ ดึกดื่นคืนฟ้าคะนองลั่น จินต์สะพรั่นหวั่นหวาดด้วยขลาดเขลา เมฆินทร์ขอบรอบเวหามิพร่าเพรา เพราะจินต์เราสองร่างจะห่างจร
ขอแจมนะครับ
11 มิถุนายน 2550 17:26 น. - comment id 708692
ช่วงหนี้ฝนตกหนักน่ากลัวมาก ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะเมื่อวานก็ฟ้าผ่าไปคนนึง ... แวะมาเยี่ยมคะ
11 มิถุนายน 2550 20:56 น. - comment id 708761
ที่โน่นฝนตก แต่ที่นี่ไม่ตกเลย ร้อนมากมาย แวะมาอ่านกลอนเพราะๆครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
