รักที่ มิอาจรัก ฤาจะหัก หทัยไหว หวามหวั่น และพรั่นใน หฤทัย ระริกรัว สุดที่ จะรักได้ ก็เพราะใจ มิพร้อมทั่ว ถ้วนใน หทัยกลัว มนมัว จะชั่วทราม ร่ำอัส สุชลริน บ่มิสิ้น จะไหวหวาม ร่ำรัก มิพักยาม บ่ลุตาม มโนปอง รักได้ มิได้รัก สิก็หนัก อุราหมอง แต่นี้ บ่มีมอง บ่มิต้อง มิเติมใจ สิ้นรัก มิรักแล้ว ตะละแก้ว ลุหล่นหาย รอยร้าว ก็รั้งลาย หฤทัย ฤาวางลง อ้างว้าง บ่มีหมาย บ่ลุวาย สวาทหลง ลืมรัก บ่ลืมลง ดุจะจง ทวีคูณ
10 มิถุนายน 2550 19:09 น. - comment id 708181
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย รักใดๆ ก็มิอาจ มีอะไรมาขวางกั้น
10 มิถุนายน 2550 19:42 น. - comment id 708211
ขอบคุณครับ คุณดิออร่า ที่แวะมาทักทาย
10 มิถุนายน 2550 19:53 น. - comment id 708217
สวัสดีครับ คุณปลายตะวัน แวะมาเยี่ยมมาเยือน
10 มิถุนายน 2550 20:06 น. - comment id 708222
หวัดดีครับ ฤทธิ์ ศรีดวง สบายดีนะครับ
10 มิถุนายน 2550 20:18 น. - comment id 708230
สวัสดีคะขอกาแฟ..แก้วหนึ่งคะ.. ไม่ต้องเติมรักมากนะคะเอาแบบพอดีดี.. อะคะ..อิอิ
10 มิถุนายน 2550 20:25 น. - comment id 708235
นี่ครับ กาแฟ หวัดดีครับคุณพิมญดา
10 มิถุนายน 2550 20:38 น. - comment id 708240
อิอิ
10 มิถุนายน 2550 20:40 น. - comment id 708242
ภาพสวยดีนะครับ คุณ ป. กาแฟไหมครับ
10 มิถุนายน 2550 21:34 น. - comment id 708278
แล้วตกลงรักไม่รักคะ เหมียววววว
10 มิถุนายน 2550 22:22 น. - comment id 708308
หวัดดีครับคุณแมวแต้ม ก็รักแหล่ะครับ แต่ไม่สมควรรัก เลยต้องหักห้ามใจ
11 มิถุนายน 2550 08:24 น. - comment id 708410
ดีจ้า คุณปลายตะวัน....... รู้รัก ตระหนักไว้ คงเป็นได้ แค่ทาสา แม้เจ็บแปลบ แสบอุรา ยังใฝ่หา รักมาครอบ ..................... หุหุ รักก็คือรักอ่ะเนอะ
11 มิถุนายน 2550 08:26 น. - comment id 708412
แว็บป หวัดดีอีกรอบจ้าคุณปลายตะวัน ขอแก้ไขบทตะกี้หน่อยน๊ะ รู้รัก ตระหนักไว้ คงเป็นได้ แค่ทาสา แม้เจ็บแปลบ แสบอุรา ยังใฝ่หา รักมา**ครอง ..........................
11 มิถุนายน 2550 11:05 น. - comment id 708493
รัก คือ รัก รักมักไร้เหตุผลของการคั่นกลางค่ะ....
11 มิถุนายน 2550 11:07 น. - comment id 708497
อยากรัก ... ขอแค่ได้รัก ก็พอใจ แต่อย่าเกลียดกันเลยนะคะเจ็บ คะ
11 มิถุนายน 2550 11:59 น. - comment id 708529
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์..กว่าจะสมหวังในรัก
11 มิถุนายน 2550 15:08 น. - comment id 708619
บังคับใจให้รัก แม้ยากนักเพียงใด คงได้สม แต่หากรัก ห้ามมิรัก ยิ่งช้ำตรม จะข่มไป เพียงใด ก็ไร้ความ ยิ่งห้ามปราม ยิ่งเหิมหึก กระโจนโลด มีแต่โผด ทยานไป หวังได้สม เมื่อรักแล้ว ห้ามใจรัก ต้องทุกข์ตรม หวังเพียงข่ม ลงได้ ในบางครา