ณ มุมหนึ่งของใจใครคนนั้น บัดนี้ไม่มีฉันอาศัยอยู่ ขอหลบลี้หนีหน้าประสาครู จะขออยู่กับนักเรียนหมั่นเพียรสอน เอาหน้าที่บดบังความช้ำชอก หลีกหนีความกลับกลอกที่ยอกย้อน หลบมุมเลียแผลใจที่บ้านกลอน ให้อักษรผ่อนคลายหายเศร้าซม บัดนี้แน่แก่ใจว่าใช่แล้ว ตัวพี่แก้วมีคู่ชิดสนิทสนม อดสูนักด้วยหลงรักในคารม ไม่ตริตรองจึงต้องตรมขมดวงมาลย์ ขอให้ใครคนนั้นพลันพบสุข ขอให้ทุกข์ใดใดอย่าได้ผ่าน ได้ครองคู่สู่สมกันนิรันดร์กาล ตราบเนาว์นานสนิทน้องปองรักกัน จะขอพลีกายใจให้ลูกศิษย์ เป็นมิ่งมิตรแม่แก้วของลูกขวัญ เฝ้าถนอมกล่อมเกลาเจ้าทุกวัน ช่วยผลักดันเป็นคนดีของสังคม เห็นลูกน้อยคอยเรียนพากเพียรหมั่น ก็พลอยละความโศกศัลย์อันขื่นขม วิญญาณครูเข้าสิงสู่ในบัดดล ที่เคยร้าวในกมลก็พ้นไป ขอคุณงามความดีที่เคยสร้าง ช่วยแนะนำหนทางสว่างไสว ให้ทุกข์เศร้าเขลาขลาดมลาสไป และขอให้ใจสงบลบความตรม
9 มิถุนายน 2550 08:51 น. - comment id 707708
หญิงรพี..อย่าเศร้าน๊า..สู้ สู้ จ้า..รู้ซะเดี๋ยวนี้ ดีกว่ารู้เมื่อสายเกินไป เนาะๆๆๆ
9 มิถุนายน 2550 08:57 น. - comment id 707713
น้องระพี เป็นความคิดที่ดีนะที่ตั้งใจสั่งสอนศิษย์ แต่ชีวิตควรจะหาสิ่งที่จะมาจั๊กจี้หัวใจบ้างครับ หาคนเกาหลังให้ก็ยังดีอ่ะจ้า
9 มิถุนายน 2550 09:06 น. - comment id 707716
สวัสดีตอนเช้าค่ะ..หญิงรพี อย่าคิดว่า เราเอง ไม่มีค่า เพียงแต่ว่า เรานั้น ใช่ของเขา ตัวเขาเอง หากว่า ไม่มีเรา คงไม่เศร้า หากไม่ รู้คุณค่า .... แต่ก่อนอื่น เราต้องรู้จัก คุณค่าของตัวเองก่อนที่จะทำให้คนอื่นเห็นนะจ๊ะ แต่ทุกคนที่บ้านกลอนเห็นคุณค่าของน้องหญิงนะเจ้าคะ
9 มิถุนายน 2550 10:24 น. - comment id 707736
มีความทุกข์ร้อนใจอะไร ก็ปรึกษากันได้ นะครับ ใจเย็นๆนะครับ
9 มิถุนายน 2550 10:29 น. - comment id 707740
เป็นกำลังใจให้...เสมอ
9 มิถุนายน 2550 13:17 น. - comment id 707802
มาเพิ่มเติมกำลังใจให้อีกหนึ่งค่ะ
9 มิถุนายน 2550 14:56 น. - comment id 707834
ลี้ภัย...ในมุมมืด ลึกลับ...หลบเล้น ซ่อนไว้ก่อน ความกล้า ทำใจสักพัก เมื่อมากแรง จะขอสู้ใหม่ มากด้วยภูมิคุ้มกัน
9 มิถุนายน 2550 15:09 น. - comment id 707838
น้องปราณจ้า พอรู้แน่ก็หาใช่เสียใจหนัก เพราะแว่วมาหลากหลายนักว่าใช่แน่ อาจมีบ้างที่ชอกช้ำในดวงแด แต่หาใช่ไร้ทางแก้นะแม่คุณ ไม่รู้ทำไรดีได้แต่แต่งกลอนปลอบใจตัวเองนี่แหละค่า
9 มิถุนายน 2550 15:21 น. - comment id 707844
สวัสดีค่ะคุณคนบนเกาะ ก็มีบ้างเป็นบางเวลา ที่มีเขาเข้ามาจั๊กจี้ แต่พอมาพบตัวจริงหญิงรพี ก็เผ่นหนีจากไกลไม่ร่ำลา ขอบคุณในคำแนะนำค่ะ แอบไปอ่านผลงานบ่อยค่ะ แต่ไม่กล้าตอบ..อายน่ะค่ะยังแต่งกลอนไม่ค่อยเก่ง ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระพอได้..แต่ถ้าจะให้เป็นสาระไม่ไหวค่ะ สมองไม่เล่น............
9 มิถุนายน 2550 15:36 น. - comment id 707849
คุณดิออร่า จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากจะคิดว่าตัวเองไร้ค่า แล้วก็ไม่ได้คิดว่าใครคนนั้นหรือคนอื่น ๆ ไร้ค่าเช่นกัน แต่ก็อาจจะเป็นบางช่วงบางเวลาเท่านั้นแหละค่ะ ก็มีบ้างที่อาจจะหวั่นไหว แต่ก็หวั่นถึงแม้จะเป็นวันที่มามาก ๆ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
9 มิถุนายน 2550 15:49 น. - comment id 707853
แสดงว่าช่วงนี้มามากแน่ๆ เลย ขออภัยเดี๋ยวเลอะไปกันใหญ่
9 มิถุนายน 2550 15:50 น. - comment id 707854
คุณเบรฟฺฮาร์ท ยามมีความทุกข์ในใจ ทุกข์นั้นเป็นดั่งไฟที่โชติช่วง แรงเพลิงผลาญเผาร้าวรานทรวง มีไหมใครจะล่วงรู้ เมื่อเหงาคราใด สมาชิกบ้านกลอนไทยยังอยู่ ช่วยแบ่งเบาทุกข์ใจให้คุณครู รู้สึกดีที่ได้อยู่บ้านกลอนไทย ขอบคุณค่ะ..มิบังอาจ..ขอแค่มีใครบ้างรับฟังก็พอค่ะ รับฟังนะคะ...ไม่ใช่รับฝัง
9 มิถุนายน 2550 15:53 น. - comment id 707857
วงศ์ตะวัน ก็มีแต่คนคอยให้กำลังใจ แล้หญิงรพีจะไปไหนได้ล่ะคะ ขอบคุณนะคะคนสวยของบ้านกลอน
9 มิถุนายน 2550 15:57 น. - comment id 707859
whitelily ขอบคุณอีกหนึ่งกำลังใจ ที่รพีได้จาก whitelily ขอบคุณในน้ำใจไมตรี หญิงรพีจะไม่ลืมพระคุณ
9 มิถุนายน 2550 15:58 น. - comment id 707860
หวัดดีค่ะคุณหญิงรพี วันนี้แวะมาเกือบเย็นเลย ไม่เป็นไรนะคะ อย่าเศร้านาน ให้ลมพาพัดผ่านไปค่ะ
9 มิถุนายน 2550 16:03 น. - comment id 707863
มาดามมด ลี้ภัยที่บ้านกลอน อบอุ่นแน่นอนจะบอกให้ มากด้วยความหวังดีมีน้ำใจ และมอบกำลังใจให้ทุกคน ยินดีที่รู้จักค่ะมาดามมด
9 มิถุนายน 2550 16:09 น. - comment id 707868
เพียงแพรว ไม่ต้องห่วง หญิงรพี ไม่เศร้านาน กินข้าวซัก สองสามจาน ก็หายเศร้า ถ้าไม่หาย หมูกะทะ อีกหนึ่งเตา เพียงแค่นี้ก็หายเศร้าแล้วเพียงแพรว เวลาเศร้าเราจะไม่ดื่มของมึนเมาเด็ดขาด พูดไปแล้วก็คิดถึงเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดายจัง ไม่รู้หายไปไหนเนาะ..หายไปนานจัง.. ถ้าแอบอ่านอยู่..ขอโฉมตรูจงเผยโฉม
9 มิถุนายน 2550 19:50 น. - comment id 707895
ว้าอ่านจนจบตั้งห้าเที่ยว...นางฟ้าต้องถอนใจเฮือกใหญ่เลย.......ทำไมมันเศร้าอย่างงี้
9 มิถุนายน 2550 20:41 น. - comment id 707901
หนูนางฟ้า อย่ามาเศร้าด้วยกันเลยคนดี ขอรพีเศร้าคนเดียวจะได้ไหม ที่ผ่านมาแล้วให้แคล้วไป ไม่อาลัยอีกแล้วเจ้าแก้วตา ดีจ้าหนูนางฟ้า..ช่วยเสกใครให้มาเป็นเพื่อนใจหน่อยสิคะ.. รอคอยความเมตตาจากหนูนางฟ้านะคะ
10 มิถุนายน 2550 11:34 น. - comment id 708045
สวัสดีครับ..คุณครู...ผมอยากเป็นลูกศิษย์จังเลยครับ รับรองจะตั้งใจเรียนครับ
10 มิถุนายน 2550 12:18 น. - comment id 708076
"เสียงใจ" เคยกล่าวไว้ว่า ประมาณว่า อันนิยามความรักใช่ศักดิ์สิทธิ์ ควรบูชิต เช่นชีพ รีบถลำ เป็นเศษเดียวเสี้ยวหนึ่งซึ่งประจำ มิได้กำ ชีวิต ชนิดนาย "หากยังรู้ว่ารัก หลากสี สหายเอ๋ย จงรื่นรมณ์กับสีสรรแห่งรักอื่น เช่นที่เป็นเถิด" รักพ่อ รักศิษย์ รักหน้าที่ ก็งดงามดุจกัน
10 มิถุนายน 2550 15:00 น. - comment id 708102
หยัดยืนก้าวต่ออย่างทรนง....
10 มิถุนายน 2550 16:17 น. - comment id 708116
อย่าท้อถอยคอยให้กำลังใจอยู่เสมอนะคะ..สู้สู้ๆๆคะ...เพื่อเด้กๆๆด้วย
10 มิถุนายน 2550 19:53 น. - comment id 708216
คุณอินสวน คงจะไม่ไหวมังคะแบบว่า...เอ่อ..เอ่อ.. แบบว่าไม่เคยมีลูกศิษย์แก่ ๆ น่ะค่ะ หยอกเล่นน่ะ..เคืองรี่เปล่าเนี่ยะ
10 มิถุนายน 2550 20:10 น. - comment id 708224
สวัสดีค่ะแทนคุณแทนไท จะรื่นรมย์ในความรักหลากสีสรร คว้าความสุขมากำนัลปันทุกผู้ รักพ่อแม่รักหน้าที่ความเป็นครู รักลูกศิษย์คิดเชิดชูให้เชี่ยวชาญ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่เข้ามาเยี่ยมค่ะ ขอบคุณในคำแนะนำด้วยค่ะ
10 มิถุนายน 2550 20:40 น. - comment id 708241
แมงกุ๊ดจี่ แม่นอีหลีนางเอ๊ย !! มาจนถึงทุกวันนี้แล้ว ต้องสู้อยู่แล้วหละ..ขอบคุณหลายเด้อ...
10 มิถุนายน 2550 20:42 น. - comment id 708244
พิมญดา ยังไงก็สู้เพื่อเด็กอยู่แล้ว... ยิ่งเด็กคนนั้นน่ารักอย่างพิมญดาด้วยหละก็ สู้ขาดใจเลย....