แม้นเหน็บหนาว ร้าวแสน ฤาแม้นเหมือน ความรักเลือน ลบไป จากใจเขา รักเหินห่าง เวิ้งว้าง ข้างในเรา ให้โศกเศร้า เหงาเพียง เคียงเงาตน เปรียบรักเช่น เป็นดาว อันพราวแสง ต่างไขแข่ง แรงสว่าง แตกต่างหนอ เหมือนดั่งคน แตกต่าง มากเหล่ากอ ฤาจะท้อ เพียงใคร ไม่ยินยล ไม่แน่นัก รักนั้น ใครรั้นแฝง แอบแสดง อยู่ข้างใน ใจสับสน แม้นจะเงียบ ใช่เงียบร้าง รักอับจน อาจมีคน สักคน เฝ้ายลยิน
ปลายตะวัน 7 มิ.ย. 2550 12:09 น. - ID 103348 
781
2
0
7 มิถุนายน 2550 12:47 น. - comment id 706668
หากเธอเศร้า เหงานัก ทักทางนี้ เรื่องจ้อจี้ มีมาก อยากจะเล่า เพราะฉันนั้น พูดเก่ง เจ๋งไม่เบา ฝอยจนเขา ส่ายหน้า ว่าบ้าบอ รับรองว่า ความเหงา เศร้าก็หมด ความสลด อาจจะมี แทนที่หนอ เพราะมีสิทธิ์ ที่จะพูด เพียงแต่ออ อ้าปากหงอ ฟังฉัน เท่านั้นเอง
7 มิถุนายน 2550 14:02 น. - comment id 706684
สักวันนึง คนมีใครสักคนได้ยิน
7 มิถุนายน 2550 14:29 น. - comment id 706705
ได้ยินตั้งนานแล้วจ้า....
7 มิถุนายน 2550 15:15 น. - comment id 706720
รักนั้นเมื่อสมหวังก็เป็นสุข หากผิดหวังก็เป็นทุกข์ เป็นธรรมดาโลกจริงๆ นะครับน้องปลายตะวัน
7 มิถุนายน 2550 15:37 น. - comment id 706743
สักวันหนึ่งมันจะหมุนมาทักทายตัวเราค่ะ......
7 มิถุนายน 2550 21:11 น. - comment id 706909
แม้ความเหงา คอยท่า ให้โศกา ยังดีกว่า มีน้ำตา เพราะใครเขา ที่แน่แท้ มีรัก เพียงตัวเรา มิโง่เขลา ถือเอา รักของใคร
8 มิถุนายน 2550 00:41 น. - comment id 706949
หวัดดีครับ คุณศรรกรา,คุณเจ้าหญิงโมบาย,คุณน้ำผึ้งเดือนห้า,พี่เบรฟ,คุณwhitleily ,อาฮุย ผมขอให้ทุกๆคนสมหวังในรักนะครับ
8 มิถุนายน 2550 03:40 น. - comment id 706953
สับสน และทนเจ็บ หนาวเหน็บ จนปวดปร่า ทุกท้อ ทรมา อุรา แทบวางวาย ไม่อาจ จะเอื้อนเอ่ย เปิดเผย กลัวแหนงหน่าย เก็บฝัน อันพร่างพราย เดียวดาย ใต้เงาจันทร์ ผ่านมาแจม หุหุหุ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
