สังคมป่วยด้วยใจเป็นไข้หนัก เกินที่จักรักษาเยียวยาหาย หลงความสุขทุกข์ก่อรอสบาย จิตวุ่นวายไร้สิ่งพึ่งพิงใจ กิริยาดีวจีเพาะจิตเลาะร้าย คอยทำลายหมายปองจ้องผลักไส แข่งชิงดีชิงเด่นจนเป็นภัย เหตุหัวใจไม่พบสงบจริง บ้างด่าทอต่อว่าอารีหาย จิตหยาบคายคล้ายมีภูตผีสิง บางเฉยชาช้าเฉื่อยล้าเหนือยจริง บ้างไล่วิ่งสิ่งใดไม่รู้ตน บ้างฉลาดปราดเปรื่องทุกเรื่องหล้า แต่ธรรมาฆ่าสิ้นกังฉินฉล บางเปี่ยมธรรมล้ำลึกสำนึกตน แต่อับจนหม่นใจไร้ปัญญา....
คีตากะ 6 มิ.ย. 2550 16:36 น. - ID 103312 
1777
2
0
6 มิถุนายน 2550 19:45 น. - comment id 706431
มาร่วมถอดใจด้วยคนคะ เดี่ยวนี้จิตใจคนเรามันหาที่ยึดเหนี่ยวไม่ค่อยได้คะ ได้แต่ทำใจ
20 มิถุนายน 2550 13:28 น. - comment id 712396
เขียนได้ดี น้ำหนักบทดี ภาษางดงาม ขอช่วยให้ดูตรงนี้สักหน่อย จิตวุ่นวายไร้สิ่งพึ่งพิงใจ กิริยาดีวจีเพราะใจเลาะร้าย คอยทำลายหมายปองจ้องผลักไส หากท้ายบทลงด้วยใจ พยายาม อย่าใส่ สระ ไอ ไม้ม้วน ในบาทส่งที่หนึ่ง อย่าง เพราะใจ ผู้เขียนมักเปลี่ยนเป็นจิต หรือ อื่นๆ แทน สระไอ แล้วจะสัมผัสนอกใน ได้ดีรื่นขึ้นค่ะ ไม่งั้นมันดึงสัมผัสไป บาท แรกเสียหมด ด้วยปราถนาดี
13 กันยายน 2550 14:32 น. - comment id 753360
เอ่อ..คือ...ว่า...อ้ำๆๆ...อึ้งๆๆๆ....หยวนๆน่า... แล้วจะพยายามแก้ไขนะครับ.....ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่ช่วย..ท้วงติง..ติเพื่อก่อ....ขอบคุณคับจารย์.........................
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
