แม้ว่าน้อง ไม่เคยเอ่ย ความในจิต แต่น้องคิด ลงบทกลอน ให้วอนหา ความเป็นจริง ตรงกับใจ ไหมน้องยา หรือเพียงว่า อินละคร เป็นตอนไป อันตัวพี่ หลงรักเจ้า เฝ้าคิดถึง แม้เพียงหนึ่ง เสี้ยวหัวใจ ให้ถวิล กลอนกี่บท ที่เจ้าลง คงชาชิน ไม่ถวิล ถึงพี่ยา ที่อาลัย
6 มิถุนายน 2550 13:02 น. - comment id 706174
หวัดดีจ้ายัยไจโกะจังฮู้.... เจ้าลงกลอนกี่ครั้งพี่ยังตอบ ด้วยความชอบในจิตมิเฉไฉ แต่ก็เหมือนรั้งเจ้านั้นยิ่งไกล สุดอาลัยทิ้งไว้แต่แค่บทกลอน
6 มิถุนายน 2550 13:08 น. - comment id 706178
ถ้าบทกลอนเป็นละครหลอกใจ คงหลอกใจคนเขียนมากกว่าค่ะ
6 มิถุนายน 2550 14:55 น. - comment id 706244
ไม่รู้แหล่ะว่าคนแต่งคิดจริงไม่จริง บางทีเราอ่านอ่านไปเรายังหลงเคลิ้มเล๊ยยยย กะคนบางคนหน่ะ
6 มิถุนายน 2550 14:57 น. - comment id 706246
อยากจะตอบ บทกลอนไป หลายหลายครั้ง น้องไจโกะ นั้นก็ยัง ไม่ผ่องใส เพราะหลงรัก เจ้าศรรกรา เจียนขาดใจ คนหมองไหม้ ก็คือพี่ ที่ต้องทน เสร็จการงาน ก็คลุกคลี มิกลับบ้าน จนมืดค่ำ เที่ยวซนซุก ไปทุกหน พี่อยู่เกาะ แสนใจน้อย คอยหน้ามล เจ้าไม่สน แกล้งแต่งกลอน วอนเป็นธรรม
6 มิถุนายน 2550 15:54 น. - comment id 706290
ต้องระวังซักนิดนะครับ อย่าอินกับกลอนจนเกินไปเด้อ เดี๋ยวจะหลงละเมอเฟ้อฝันนะครับ ด้วยความปรารถนาดีเด้อ
6 มิถุนายน 2550 16:21 น. - comment id 706318
อันตัวพี่ หลงรักเจ้า เฝ้าคิดถึง แม้เพียงหนึ่ง เสี้ยวใจ ใฝ่ถวิล กลอนบทนี้ ที่พี่ลง คงจะอิน น้องถวิล ถึงใคร ไจโกะจัง
6 มิถุนายน 2550 16:52 น. - comment id 706340
พี่บนเกาะเจ้าขา.... ไจโกะน่ะ เสน่ห์แรงมากค่ะ แรงจนต้องใช้สเปย์ดับกลิ่นตัวเองแล้ว ขนาดปิดประตูร้านนะ พี่ศรรกยังมาเคาะเรียก ก๊อกๆๆๆ ต๊อกแกเลย กึ๋ยๆๆ
6 มิถุนายน 2550 16:55 น. - comment id 706348
พี่เบรฟขา.... ไจโกะน่ะ ระวังตัวอยู่เสมอค่ะ แต่พี่ศรรกน่ะสิ ชอบเขียนกลอน แล้วแอบสอดใต้ประตูบ้านโกะทุกวันเลยอ่ะ แล้วอย่างเนี้ยน่ะจะไม่ให้ละเมอเพ้อฝัน ได้อย่างไรกัน หงิงๆๆๆ
6 มิถุนายน 2550 17:00 น. - comment id 706353
พี่ก่องข้าวน้อยขา... เอ้ยไม่ใช่ พี่ก่องกิกขา.... แบบว่าๆๆๆ โกะน่ะ แบบว่าๆๆ ไม่เอาและ ไม่เอาไม่พูด เขินจังเลย หงิงๆๆๆ
6 มิถุนายน 2550 17:13 น. - comment id 706373
เนี่ยเด็กน้อย ผู้ปกครองรอรับกลับบ้านนานแล้ว ดื้อมะกลับอีก
6 มิถุนายน 2550 17:22 น. - comment id 706381
บางครั้งบทกลอนก็มาจากความรู้สึกของคนที่แต่งจ้า.....