จากป่าสูงฝูงสัตว์สงัดเสียง ถึงแผ่วเพียงเพลงไหวของใบข้าว สิ้นสายฝนหล่นร่วงจากดวงดาว ฤดูหนาวเหมันต์จึงหันมา ฟางเคยนุ่มชุ่มชื้นจนพื้นโชก พฤกษ์ไพรโศกละห้อยแต่คอยหา ด้วยสายฝนเย็นฉ่ำจะอำลา ลมหนาวมาเมื่อไรก็ใบโรย จึงร้องไห้ครวญคร่ำเป็นน้ำค้าง ช่างอ้างว้างปวดแปลบจนแหบโหย รินจากใบลอยล่องละอองโปรย เหมันต์โชยร่ำร่ำจะย่ำยี อรุณเอ๋ยเผยซีกของอีกเช้า บนภูเขาหนาวจัดแล้วบัดนี้ ยิ่งเย็นเยือกช้าช้าทุกนาที วนาลีลมพัดก็ผลัดใบ น้ำค้างแข็งแฝงหญ้าและคากิ่ง แม่คะนิ้งพราวเกล็ดเป็นเม็ดใส ชาวบ้านกลับจับกลุ่มกันสุมไฟ จวบอุทัยแดดออกใต้หมอกบัง ทะเลหมอกงามตาเมื่อฟ้าสาง ดูเวิ้งว้างไกลเร้นไม่เห็นฝั่ง ภาพความงามยามนี้ยังจีรัง รอกระทั่งเวลาจะพร่าไป วันนี้โลกทุกจุดราวหยุดนิ่ง ทุกทุกสิ่งดูเหมือนหยุดเคลื่อนไหว แต่ชีวิตทั้งหลายยังหายใจ ฤดูใหม่ไม่ช้าคงมาเยือน ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๒
ฤทธิ์ ศรีดวง 5 มิ.ย. 2550 18:56 น. - ID 103268 
956
3
0
5 มิถุนายน 2550 19:37 น. - comment id 705919
แงงงงง ตื่นมาอ่านเรื่องเศร้าแต่เช้ามืดเลยง่ะ (ความจริงเริ่มสายแล้ว แต่ครึ้มฝนเลยยังมืดอยู่..อิอิ) คุณฤทธิ์เคยไปดูเด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หรือเคยเห็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ที่ รพ มั้ยคะ?? น่าสงสาร มาก เด็กรับรู้ตั้งแต่ยังนั่งไม่ได้ว่าถูกทิ้ง เลี้ยงง่าย ชอบให้คนอุ้ม แต่ถ้าเด็กโตมาหน่อยนี่น่าสงสาร มากกว่า เพราะเค้ารู้จักพ่อแม่แล้ว บางคนถูกกระทำ ทารุณมาด้วย..แงแง ไม่อยากพูดแล้ว..เศร้าแต่เช้า
5 มิถุนายน 2550 20:07 น. - comment id 705939
ทำไมคน อยากก่อตั้ง สร้างชีวิต เขาไม่คิด สร้างรังรัก เป็นหลักฐาน ชอบทิ้งลูก ทิ้งเมีย เสียการงาน มีแต่สร้าง ล้างผลาญ กันวุ่นวาย ลูกขาดพ่อ นั่งรอแม่ ชะแง้หา จงกลับมา หนูพร่ำวอน ก่อนจะสาย ความต้องการ ของลูกนี้ มิเพียงกาย แต่หัวใจ อยากอบอุ่น เป็นทุนเดิม เห็นเพื่อนเพื่อน มีพ่อแม่ ดูแลใกล้ ยิ่งอาลัย ไร้อุ้มบุญ หนุนส่งเสริม อยากตะโกน ก้องโลกา หาสิ่งเติม หาสิ่งเพิ่ม อบอุ่นไอ ที่ไหนกัน
5 มิถุนายน 2550 20:27 น. - comment id 705943
บางครั้งน้ำผึ้งฯคิดว่าเด็กกำพร้า น่าจะมีชีวิตที่ดีกว่า เด็กที่อยู่กับพ่อแม่ที่ เล่นการพนัน กินเหล้า ชอบทะเลาะกัน บางคนมีพ่อหรือแม่เจ้าชู้อีกต่างหาก เด็กพวกนี้น่าสงสารมากกว่า เพราะใครก็เข้าไปยุ่งด้วยไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องในครอบครัวที่เราได้แต่มอง ส่วนเด็กกำพร้าเรายังสามารถช่วยเหลือเขาได้ทั้งการบริจาคและการไปเยี่ยม..ยังไงก็ขอให้เมตตากับเด็กเหล่านี้ให้มากด้วยค่ะ..
5 มิถุนายน 2550 20:44 น. - comment id 705948
คิดถึงตัวเองค่ะ เฌอกำพร้าแม่ตอน8 ขวบ มีแม่เลี้ยงเขารักแต่ลูกใหม่ ทำให้เรารู้สึกอิจฉาลึกๆเสมอ
5 มิถุนายน 2550 20:54 น. - comment id 705952
5 มิถุนายน 2550 21:22 น. - comment id 705963
ไม่มีใครเลือกเกิดได้..ไม่มีใครเลือกตายได้..เป็นกำลังใจให้กับทุกชีวิตที่กำพร้า..อย่าถือเอาเป็นปมให้ตัวเองเจ็บเลย..เกิดมามีสมองและอวัยวะครบ 32 ประการถือว่าประเสริฐแล้วยอมรับกับชาติกำเนิดเราเลือกพ่อแม่ไม่ได้..แต่เราเลือกเส้นทางชีวิตได้..เลือกเป็นคนดีอนาคตก็ดีค่ะ..สู้ๆ
5 มิถุนายน 2550 21:28 น. - comment id 705964
ขอบคุณพี่คนบนเกาะมากค่ะ ค่ะ เวลาผ่านไปคนเราก็เปลี่ยนไปค่ะ แม่เลี้ยงตอนนี้เขาก็ดีกับเรามากกว่าแต่ก่อน และน้องใหม่เขาก็รักนับถือเราดีค่ะ สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันตอนนี้ก็คือน้องเขาก็ไม่มีพ่อเหมือนกับเฌอแล้ว แม่เลี้ยงก็ขาดคู่ครอง เราทุกคนขาดคนที่รักเหมือนกันเลยไม่มีการแก่งแย่งกันอีกแล้วอ่ะค่ะ ขออนุญาติตอบพี่คนบนเกาะในบ้านคุณฤทธิ์นะคะ
5 มิถุนายน 2550 21:29 น. - comment id 705965
6 มิถุนายน 2550 06:38 น. - comment id 706006
เศร้าจัง
6 มิถุนายน 2550 08:13 น. - comment id 706038
ศรรกก็กำพร้าทั้งพ่อและแม่เลยค่ะ เสียปีเดียวกันเลย
6 มิถุนายน 2550 08:01 น. - comment id 706045
เศร้าจังครับ....อาจารย์แต่ก็ชอบอ่านครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
