ดั่งขวัญหล้า..รจนา..พลีแด่แผ่นดิน..!

พุด

ยามเช้าเฝ้าคะนึงถึงสายน้ำนิรันดร์รัก
นกเขาทักส่งเสียงก้องร้องเสียงหวาน
ดวงดอกไม้รสสุคนธ์ยังคลี่บาน
ปลอบขวัญรานลืมเรื่องตรมระทมใจ
เมตตาแท้แด่เพื่อนมนุษย์
อย่าสิ้นสุดแม้นโศกเศร้าสะเทือนไหว
อุเบกขาภาวนาบุญรู้อภัย
วันสิ้นใจปิดเปลือกตาลาด้วยดี
เงียบและงามในท่ามโลกวายวุ่น
ไร้ไออุ่นอกใครใจดวงนี้
กอดตัวเองปลอบใจขวัญอัญมณี
คือเพชรดีมีหนึ่งในร้อยดวง
ให้น้ำใจใสเย็นเช่นหยาดฝน
แด่ทุกคนชิดใกล้ด้วยรักห่วง
ซึ้งฤาไม่ซึ้งขึ้นกับเธอไม่ถามทวง
เจ้าขวัญดวงพร้อมใจพรากจำจากลา
ขออยู่อย่างดายเดียวแม้นเปลี่ยวร้าง
บนความว่างกระจ่างแจ่มท่ามเหว่ว้า
ในเส้นทางธรรมทองสายธารา
เป็นขวัญหล้ารจนาบทกวีพลีแผ่นดิน...!
.......................

ใกล้ค่ำ.........
จุดตะเกียงเพียงแสงเดียว 
ล้อเรียวจำปีเขียวใสใบระบัด
วิบวับ วูบไหว กลางกระท่อมใบไม้...
กังหัน..เหนือชายคาหมุนวน ตามแรงลม...
 แต่..ใจคนที่นอนเฝ้าดูกลับนิ่งงันเงียบงาม..
โมบาย..กระทบกันกรุ๋งกริ๋ง..ๆ
หรีดหริ่ง จิ้งหรีด พากันกรีดปีกร้องระงม..
เสี้ยวจันทร์แรม..
ราวเคียวสีทองส่องทอทอดลอดริ้วเรียวไผ่
โผล้พ้นกลีบเมฆ เหนือทิวไม้ตะคุ่ม..
ดาวดวงละออ ทอแสงแข่งกันพริบพรายฟ้า..
มนต์จันทรา..พาให้นวลใจ..นุ่มเนียนนึกลึกล้ำ.....
ใช้กิ่งไม้แทนตะเกียบ..คีบก๋วยเตี๋ยวในชามกะลา
อาหารค่ำง่ายๆ ใต้แสงตะเกียงเพียงลำพัง...


ท้องอิ่ม..
หลับตานิ่งๆ 
ทิ้งหน้าที่ ทิ้งสรรพสิ่ง สรรพเสียง
ไว้ภายนอก..ร่าง...ใจ  มิไหวรับรู้
จิตจับ กับความว่างเปล่าเบาสบาย 
คล้ายสายลมบางเบา 
พัดร่างให้ลอยละลิ่ว..ปลิวคว้าง..
เหนือโลก..เหนือโศกสุข ของผู้คน


และ..
บางครั้งครา 
ราวกับว่า ได้ถอยจิต ทอดร่าง 
ไปวางไว้บนฟองคลื่น   
เหนือริ้วทะเลสีคราม น้ำใสใส..
ปลดปล่อยดวงใจ... 
ปล่อยผมสยาย แผ่พลิ้วพราย 
คล้ายสาหร่ายงามละเลื่อม
กับ
ร่างไร้น้ำหนัก 
ที่มีเพียงรักจากผืนฟ้า คลุมร่าง 
พร่างพรมด้วยลมรำเพย โลมไล้แผ่วเบา
ละเมียดละไม


เหนือนับ..กับ
นาน..นี้..ที่ใจ..เพียรพยายาม ...
ใฝ่หางามภายในใส่ตัว
แม้นานนับชั่วกับป์กัลป์ มิถึงไหน 
หวังเพียงขณะ ที่นวลใจพบนิ่งงันนั้น
พลัน..
พอเพียง ได้ปิติ ดื่มด่ำ 
กับความว่างเปล่า เบาสบาย
ไม่ว่าใจดวงนี้
จะผ่านดี ผ่านร้าย ผ่านร่ำ ผ่านรวย 
ผ่านสวย ผ่านงาม ผ่านหวาน
ผ่านสุข ผ่านทุกข์ ผ่านโศก
ที่...
โลกและเราเลือกหยิบยื่นให้..
ก็ใช่จะนานนักหนอ กับชีวีนี้
ที่รอวันโบกมือลา ..มิช้านาน..มิยาวยืน


แล้วอะไรกันเล่า..
จะช่วยเราได้ เท่าจิตวิญญาณ
ที่จะตามติดให้งามกับเนื้อนวลใจเรา
ทุกผู้ ทุกภพ ทุกชาติไป.....
ใช่ไหมเล่าทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย..ไทยโพเอม 
ผู้พร้อมเต็มไปด้วยน้ำใจ เนื้อใจงามละม่อม


พร้อมพลี..
ที่จักหวังได้ครองจิตวิญญาณแห่งงามนั้น
ขอเพียงโอบเอื้อฝัน ปันอ้อมอุ่น 
กรุ่นกลิ่นรักสามัคคี
ด้วยความงาม ด้วยความดี
ที่ล้ำค่านี้แด่กันและกันทั้งฉันเธอ นะดวงใจ!
................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song72.html
หนึ่งในร้อย 
พราว แพรว อันดวงแก้วแวว-วาว
สด สี งาม หลายหลากมากนาม นิยม
นิล-กาฬ มุกดา บุษรา คัมคม 
น่า ชม ว่างาม เหมาะสม ดี
เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้ง จึงเป็น ยอดมณี
ผ่อง แผ้วสดสีเพชรดี มีหนึ่งในร้อยดวง
ความ ดี คนเรานี่ ดีใด 
ดี น้ำ ใจที่ให้แก่คน ทั้งปวง
อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง
เจ็บ ทรวง หน่วงใจให้รู้ ทัน
รู้ กลืน กล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน
ชื่น ชอบตอบ ผล ร้อยคน มีหนึ่งเท่านั้นเอย
รู้ กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน
ชื่น ชอบตอบผล ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง...