เจ้านกยักษ์ ปักษา ทะยานล่อง ผ่านทั่วท้อง นภา พาหวั่นไหว เหินลัดฟ้า มหาสมุทร สุดยาวไกล บินนำไป ไกลแท้ ชะแง้มอง ใครจะเกลียด หรือชัง มิยั้งหยุด ทะยานรุด เร็วไว ไปเที่ยวท่อง หากจะโทษ โกรธขึ้ง หนึ่งใจน้อง คงเพราะผอง กรรมเก่า เขามาทวง เหินห่างกัน ไกลลับ มินับได้ สุดอาลัย ยิ่งนัก ด้วยรักห่วง แต่จำใจ จรจาก พรากแดดวง แม้จะหวง อาลัย จำใจจร วาสนา พเนจร รอนแรมห่าง สุดอ้างว้าง วังเวง เคว้างคว้างก่อน หวังใจว่า จะกลับ มาเนานอน ถิ่นมารดร บิดา ข้ามิลืม .............................. บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๐
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 30 พ.ค. 2550 03:11 น. - ID 103013 
1014
1
0
30 พฤษภาคม 2550 07:30 น. - comment id 703369
^_^ ตาอิจฉาเนาะไปนั่งนกยักษ์ไปไกลเนาะอ้าย ทุกข์หยังกระด้อกระเดี้ยน้ออ้าย เดี๋ยวกะสุขแล้ว
30 พฤษภาคม 2550 10:40 น. - comment id 703450
อิจฉาจริงด้วย..กานต์ อยากขะนั่งนกยักษ์.. ได้แต่แหงนคอรอคอยคนพาขี่นกยักษ์
30 พฤษภาคม 2550 20:16 น. - comment id 703680
31 พฤษภาคม 2550 15:50 น. - comment id 703908
มาคร้าบ อะไรนก ๆ นะครับ อิอิ แวะมาเยี่ยมกลอนคม ๆ ครับ
1 มิถุนายน 2550 20:02 น. - comment id 704313
สงสัยพี่ชายจะชอบแต่งกลอนมากนะเนี้ย เพราะดีค่ะ
2 มิถุนายน 2550 06:19 น. - comment id 704405
อยากนั่งเครื่องบ้าง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
