ฝาก...บทกลอน บทนี้ ถึงที่รัก ผ่าน...สายลมแผ่วพัดใบไม้ไหว ถึง...ที่รัก คนที่อยู่ห่างไกล เธอ...คือใจดวงน้อย..น้อยที่ฉันมี ลมพัดพริ้ว ปลิวยอดใบไม้ไหว ถึงคนไกล อยู่ภูเก็ต เกาะสวรรค์ หรือจะเป็นที่ไหน ไม่สำคัญ ที่สถานที่แห่งนั้น ไม่มีเธอ จะสำคัญ อันใดไฉนเล่า อยู่อย่างเปล่าเปลี่ยวใจไรชีวิต เปรียบเสมือนพระพรหมแกล้งลิขิต มีชีวิต แต่ไม่ให้มีชีวา อยากจะบอกว่าพี่รักเธอมากนะครับ