ศาลาน้อย หลังนี้ เป็นที่พัก ของคนยาก ผ่านมา ได้อาศัย พอหายเหนื่อย เมื่อยล้า ก็ลาไป ช่างเหมือนใจ ของฉัน ที่ถูกลืม ศาลาเศร้า เจ้าของใจ หมองหม่น ดั่งเมฆฝน พัดมา ฟ้ามืดครึ้ม อยากตัดใจ ตัดรัก หักใจลืม แต่ก็ลืม แสนยาก หนักหัวใจ ฉันนี้เป็น เจ้าของ ศาลาเศร้า ทนเงียบเหงา เนิ่นนาน เกินขานไข เขาใยแกล้ง รักฉัน แล้วจากไป สิ้นเยื่อใย ไม่หวนมา ลาสักคำ.
20 พฤษภาคม 2550 17:25 น. - comment id 698630
ศาลาเศร้า หลังนี้ ขอพี่พัก ขอรู้จัก เจ้าของ จะได้ไหม ถ้าใจดี แสนดี มีน้ำใจ พี่จะไม่ จากไป ให้ร้าวราน
20 พฤษภาคม 2550 18:04 น. - comment id 698664
อ่า......ตะกี้ก็ไปปฏิเสธ ศาลาศรรกกามาแล้ว คงไม่ผิดนักหากจะขอปฏิเสธ ศาลา ไผ่ดำ ด้วย อย่าโกรธนะ เรายังไม่อยากจองศาลาไหนเลยอ่ะ...เพราะยังไม่ถึงที่...อิอิ
21 พฤษภาคม 2550 08:23 น. - comment id 698909
มามะมาขอจองนอนศาลาอีกจ้า แต่เป็งศาลากลางจังหวัดนะ ไม่เอาศาลาวัด กะ..กลัวผี...
21 พฤษภาคม 2550 12:00 น. - comment id 699037
กี่คนผ่านพักใจเพื่อคลายเศร้า กี่คนเหงาทดท้อรอความหวัง กี่คนหม่นหมองใจในภวังค์ กี่คนฝังรอยอาลัยในอารมณ์ เหมือนศาลาริมทางอ้างว้างนัก คนผ่านพักชีวาคราขื่นขม เจ็บเก็บทนซ่อนซุกทุกข์ระทม ฝืนใจข่มงำเงียบเชียบเพียงเรา เหมือนศาลาพักผ่อนยามอ่อนล้า ดังชายคาหลบแดดที่แผดเผา ช่วยคุ้มฟ้ากันฝนจนบรรเทา ศาลาเก่าที่พึ่งพาหมดค่าพลัน ยามสดชื่นรื่นเริงบันเทิงจิต มิเคยคิดหยุดพักทักทายฉัน ทิ้งศาลาอ้างว้างอย่างเงียบงัน ปล่อยเถาวัลย์คลุมปรกรกรุงรัง มีใครสนแยแสดูแลบ้าง ศาลาร้างสึกหรอรอความหวัง วันเวลาผ่านพ้นทนชิงชัง ผุกร่อนพังสลายอย่างดายเดียว ยามอ่อนแอท้อถอยค่อยถามหา ร่มศาลาอยู่ไหนใคร่แลเหลียว หวังพึ่งพิงอิงศาลาล้าจริงเชียว ที่ยึดเหนี่ยวทางใจไร้ร่องรอย???
21 พฤษภาคม 2550 12:11 น. - comment id 699059
ปักป้ายแขวนอักษรกลอนคนเศร้า ด้วยความเหงาเข้ารุกร้ำซ้ำร้องไห้ เพราะคนรักมาตีจากพรากแสนไกล ที่เหลือไว้รอยอาลัยและน้ำตา เฮ่อ .... กินไปบัวบกไปตั้งหลายกิโลแล้ว ก็ยังไม่เลิกช้ำในเลยนะคะเนี่ย แวะมาทักทายจ้า
21 พฤษภาคม 2550 12:17 น. - comment id 699077
ขอบคุณทุกท่าน ที่แวะมาทักทาย มาต่อกลอนนะครับ บทกลอนของ คุณ เฌอมาลย์ เพราะมากครับ ฟังพลิ้วน่าฟังมากเลย
21 พฤษภาคม 2550 19:00 น. - comment id 699317
22 พฤษภาคม 2550 18:57 น. - comment id 699869