ยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ไม่ไหวแล้ว
บุญนำ
ในม่านมืดแสงสีตระการตา
สอดส่ายหาเหยื่อราคะหน้าสดใส
พบแล้วเธอหน้าขาวผ่องเป็นยองใย
แสนถูกใจพี่จริงนะแก้วตา...
ว่าแล้วก็ชวนร่ำเมรัยซร้อง
เสพทำนองเพลงป๊อปร๊อคสุขนักหนา
แก้วต่อแก้วปากต่อปากจำนรรจา
มือไม้หนาพัลวันพัลเก...
เมื่อต่างคนต่างเมาต่างเข้าที่
รุกรับดีใส่กันไม่หวั่นหนา
ผ่านค่ำคืนแสนสุขสนุกอุรา
ฉ่ำกายาฉ่ำชื้นชื่นชีวี...
เห็นหมดแล้วล่วงไปแล้วพอตื่นขึ้น
ไม่ทันคืนก็เบื่อแล้วละหวา
รีบแต่งตัวรีบจรจากรีบไม่ลา
โอ้แก้วตาลาก่อนนะคนงาม...
เพียงเสพกายเสพกามสักพักเบื่อ
ไม่น่าเชื่อเรื่องจริงไม่สงสัย
ยี่สิบสี่ชั่วโมงนานเกินไป
ขออภัยให้พบได้คนละวัน...