เจ้าการเวก

พรากแดนสรวงสู่แดนดินจากถิ่นฐาน
พลัดวิมานแดนสวรรค์ชั้นฟ้าไหน
ฤาเพียงเจ้าอยากเย้ยวิหคไพร
เสนาะเสียงกังวานใสให้ได้ยิน
โอ้...เจ้าการเวกแก้ว
ปีกขนงามแพร้ว...งามสิ้น
สีแดงชาดคาดทองผ่องใสไร้มนทิน
มิเปื้อนรอยราคิน ณ รอยใด
บินมาเถิดมาเป็นขวัญแห่งผองข้า
มาเป็นยอดชีวาข้าพลีให้
เจ้าเหนื่อยอ่อนผ่อนพักหลักหัวใจ
การเวกเอย...บินมาสู่ใต้ร่มลีลาวดี

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ร่มสัก 18 พ.ค. 2550 20:07 น. - ID 102501

1224

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/102501 ที่มา: แต่งให้นักศึกษา ม.ราชภัฏเชียงใหม่ ไปเป็นเพลงประจำสาขาศิลปวัฒนธรรม.ซึ่งมีสัญลักษณ์คือนกการเวกและต้นลีลาวดีครับ , ร่มสัก

comments powered by Disqus

เพียงไผ่

19 พฤษภาคม 2550 01:05 น. - comment id 698127

อีกนกเอี้ยง เพียงไหล่ เจ้าควายเฒ่า
ประดับเว้า เขาควาย มิย้ายหนี
ทรงสง่า ไม่แพ้ แม้อื่นมี
แต่มิมี ใครมอง ต้องสายตา


น่าสงสารนกเอี้ยงจังน่ะครับ
ผมว่ามันสวยดีน่ะ

เฌอมาลย์

19 พฤษภาคม 2550 17:14 น. - comment id 698283
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

20 พฤษภาคม 2550 06:28 น. - comment id 698482
```
ให้ความรู้สึกดีมากครับ
```