ฉันตกอยู่กลางวันและเวลา ตกหล่นกลางฟากฟ้าแห่งความฝัน ติดอยู่กับหวานชื่นของคืนวัน และไม่รู้จะหวนหันไปทางไหน ฉันติดหล่มอยู่โพ้นขอบทะเล รอดาวเดือนที่ร้างเร่คืนมาใกล้ ความคิดถึงฉันผูกติดกับคนไกล ซึ่งเขาเองคิดถึงใครก็ไม่รู้ คือเมื่อวาน เมื่อวาน เมื่อวานนี้ เป็นสิ่งเดียวที่ฉันมีและจมอยู่ เป็นฝันสวยที่ถนอมและเฝ้าดู แม้ฉันเองนั้นจะรู้ว่าแค่ฝัน ฉันตกอยู่กลางวันและเวลา ในดวงตามีน้ำตามากางกั้น ในดวงใจมีภาพเราเคยรักกัน แต่ความจริงก็เพียงฉัน..ยังรักเธอ
18 พฤษภาคม 2550 21:53 น. - comment id 698043
ไต่ราวฝันข้ามวันอันหวานชื่น อย่าเพิ่งตื่นอยากให้ค้างท่ามกลางฝัน แม้ไม่รู้จะย่างไปที่ไหนกัน ตื่นจากฝันพลันต้องรับกับความจริง
18 พฤษภาคม 2550 22:57 น. - comment id 698056
เคว้งคว้างกลางทางมืดหม่น สับสนวกวนหวั่นไหว ยื่นมือไขว่คว้าสิ่งใด หายไปมิอาจได้มา
19 พฤษภาคม 2550 09:25 น. - comment id 698155
ตกค้างอยู่กลางฟ้า เอ...เครื่อง delay รึเปล่าครับ ล้อเล่นน่ะครับ แวะมาทักทายครับ
19 พฤษภาคม 2550 10:37 น. - comment id 698166
ความรัก ไม่ใช่เรื่องผิด แต่ก็ไม่ควรทำร้ายจิตใจตัวเองมากนัก.....
19 พฤษภาคม 2550 13:05 น. - comment id 698197
คงหลงอยู่ในห้วงอวกาศน่ะ
19 พฤษภาคม 2550 14:31 น. - comment id 698230
ถ้าตกเบิกยังพอจะรอทบงวดหน้าได้ แต่ตกค้างนี่ .. ต้องโละสต็อคอย่างเดียวล่ะม้าง
21 พฤษภาคม 2550 09:33 น. - comment id 698954
คิดถึงเธออย่างมั่นคง...โปรดจงรู้ คล้ายๆจะได้ยินคำตอบจากใครบางคน แบบนี้เลยค่ะ
25 พฤษภาคม 2550 12:26 น. - comment id 701307
ขอบคุณทุกเมนท์ครับผม
5 มิถุนายน 2550 23:14 น. - comment id 705977
ยังเขียนกลอนได้สวยและกินใจเหมือนเดิมเลยนะ