ความเป็นไทย วัดวา, เวียง เรียงไสววิไลวิลาส ให้ต่างชาติเชยชมภิรมย์ชื่น ส่วนรายได้ไม่น้อยเราคอยกลืน รับเงินหมื่น, แสน, ล้าน เนิ่นนานมา โขน, ละคร ก่อนเก่าให้เขาเชิด ไทยตะลอนคอนเสอร์ตเตลิดหล้า เพลงฝรั่ง, หนังเกาหลี เลียนลีลา ต่างเต้นก๋ากล้ากลั่นตามกันไป ขลุ่ย, ซอ, ฆ้อง, กลอง, ระนาด ต่างชาติเล่น ไทยตื่นเต้นวงสตริงว่ายิ่งใหญ่ ต่างชาติชื่นรื่นฤดีดนตรีไทย เราปล่อยให้ป็อบ ร็อคหลอนหลอกเอา เขาโอชาอาหารเขียวหวานไก่ เราคลั่งไคล้เคเอฟซีเสียนี่เล่า เขาหลงความงามประไพผ้าไหมเรา เราหลงเพราพรายพร่างผ้าต่างแดน เขาเชิดชูบูชาวันมาฆะ ส่วนเราล่ะ วาเลนไทม์เที่ยวไล่แล่น โอ้เมืองไทยใครรู้คงดูแคลน เคยแนบแน่นในเสน่ห์ประเพณี มาใกล้เกลือกินด่างทุกอย่างด้อย เคยเลิศลอยกลับล้าเลือนลาหรี่ ความเป็นไทยในวันหน้าหากว่ามี คงพบที่นอกประเทศ....นอกเขตไทย (๗ พ.ค. ๒๕๕๐)
ตราชู 12 พ.ค. 2550 09:59 น. - ID 102215 
1321
3
0
12 พฤษภาคม 2550 10:24 น. - comment id 694584
เขียนได้ดี.... บทนี้งามทั้งเนื้อหา...เข้าใจเปรียบเทียบ และลีลากลอน
12 พฤษภาคม 2550 11:19 น. - comment id 694592
ขอบพระคุณครับท่านสดายุ วันนี้ท่านมาเยี่ยมตราชู ถือว่าเป็นเกียรติสำหรับผม และเป็นกำลังใจในการสร้างงานของผมอย่างยิ่งขอรับ
12 พฤษภาคม 2550 12:42 น. - comment id 694612
อาวาสพระศาสนสถาน รุจปานพิมานแมน อัพภันตรภาพพิจิตรแสน สิริแม้นมลังเมือง ท่ามพาหิรา คติภิรมย์ ขณะชมและชำเลือง เวียงวังวะวาวทิตประเทือง มละมลทินานันต์ อักษรสะท้อนบทประดิษฐ์ ดนุพิศพิไรพรรณน์ ทวยไทยไฉนมุหะมหันต์ มิจะมั่นจะอำรุง โบราณละครบุรพ์ประเพ- ณิเสน่หะปันปรุง ต่างชาติพินิจรสจรุง จิตแจ้งกระจ่างจินต์ สังคีตประณีตดุริยศัพท์ เสนาะขับประเลงริน โอชาประดา ณ ธนะสิน ระดะถิ่นพิศาลสม งดงามวิรามจริยวัตร สุวพัฒน์ภิรมย์ชม มรรยาทก็น่าพิศนิยม ขณะห่มอยู่บนแดน แดนไยไฉนลุมหเภท ปริเฉทคลอนแคลน แต่เบื้องประเทืองทิพยแมน ก็จะหมดเพราะมวลชน โอฬารสถานคณะประเพ- ณิเสน่หะสิ้นมนต์ อกเอยเฉลยจิตฉงน บุรป่นเพราะการณ์ใด
12 พฤษภาคม 2550 13:27 น. - comment id 694661
ความเป็นไทยไม่มีใครเอาไปได้...นอกจากตัวเราเอง
12 พฤษภาคม 2550 19:22 น. - comment id 694736
๐ เทศถามสยามบุริไฉน - รุจิได้ตลอดมา ชาวไทยสิไขวิสชนา อธิบายวะเยี่ยงไร ๐ สูเอยเถอะดูตะละประเภท ณ ประเทศะชาวไทย ยังถึงตะลึงก็เพราะหทัย บ่มิเคยประสบเจอ... ของไทยแท้ๆ นา....
12 พฤษภาคม 2550 23:21 น. - comment id 694793
เข้ามาแวะชมพี่ตราชูครับ แต่งได้ดีมากๆเลยครับ เปรียบเทียบซะเห็นถึงสังคมปัจจุบันเลยยเหลือแต่ชื่อบ่งย้ำ ประเทศไทย จารีตประเพณีไซร้ หมดสิ้น อักษรกลอนกาพย์ใกล้ สูญเสื่อม สำนึกไทยยังดิ้น อยู่ได้ใดหรือ
13 พฤษภาคม 2550 10:51 น. - comment id 694872
สวัสดีอีกครั้งขอรับทุกท่าน สวัสดีคุณโคลอน น้องห้วงคำนึง น้องศารทูล แหละ น้องแดนไกล ไรบีเรีย ครับ ผมเขียนงานชิ้นนี้เพราะคิดว่า ท่านผู้อ่านอีกหลายท่าน คงรู้สึกตรงกันนะครับ สังคมเราอ่อนแอทางวัฒนธรรมเหลือเกินแล้ว แต่จะต่อต้านก็สู้กำลังรุกของวัฒนธรรมตะวันตกไม่ไหว คนรุ่นใหม่จำนวนหนึ่งพลอยเป็นไปกับกระแสโลกไร้พรมแดนด้วย สื่อมวลชนก็อีก โฆษณาเข้าไปซิ่ ฉันได้เงินเสียอย่าง ถ้าจะทำรายการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยก็คิดแล้วคิดอีกว่า รายการนี้จะเจ๊งไหม เจ๊งก็ไม่ทำ ซ้ำผู้บริหารบ้านเมืองก็มิค่อยเอาจริงเอาจังในด้านวัฒนธรรมไทยเสียด้วย (ปล่อยให้เป็นภาระของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรมท่านเดียวจะไหวหรือ?) เฮ่อ.... บ่นแค่นี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวท่านผู้อ่านจะเบื่อตราชูเสียก่อน โดยเฉพาะวัยรุ่นคงหมั่นไส้เต็มที (ฮิ ฮิ) เอวังแล้วครับ สวัสดีครับผม
13 พฤษภาคม 2550 18:42 น. - comment id 694986
เป็นผลงานที่ดีมาก ๆ เลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
