ใช้ชีวิตคิดคนเดียวยังเปลี่ยวจิต เธอมาชิดหัวใจให้ไหวหวั่น เป็นคนเติมส่วนที่หายถ่ายชีวัน ให้ใจฉันเติมเต็มเอมอุรา ผ่านเวลามานานสะท้านจิต กับชีวิตไม่คิดเสน่หา แม้จะอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา คิดไว้ว่ไม่มีใครให้ใยดี แต่วันนี้มีเธอเจอกันแล้ว คงไม่แคล้วแม้อยากจะหลบหนี พระเจ้าสร้างให้เป็นคู่บารมี เธอคนนี้ต้องใช่ไม่เปลี่ยนแปลง