หากชีวิตวาดไว้ไกลเกินฝัน คนอย่างฉันคงเจ็บเหน็บห่วงหา เธอคนดีคงอยู่ไกลใช่ห่างตา ลืมสัญญาของใจไม่จดจำ ฉันคงต้องร้องไห้ใจสลาย ด้วยสุดท้ายเธอย้อนยอกจนชอกช้ำ เจ็บกระไรใจซมพิษคมคำ ต้องกลืนกล้ำซ้ำอับจนหนทางไกล.
5 พฤษภาคม 2550 17:02 น. - comment id 691667
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ฉันจะฝ่าทุกอย่างไป.. อยู่ใกล้เธอ..
5 พฤษภาคม 2550 22:03 น. - comment id 691716
มีชีวิตต่อไปในวันนี้ หยุดเสียทีหัวใจไม่ค้นหา เพราะสิ่งฝันพลันมลายจากสายตา เก็บน้ำตาเอาไว้..หยุดไหลนอง หยุดๆๆๆ ไม่ร้องไห้แล้วจ้า..(((แต่ยังสะอื้นเบาๆ)))
6 พฤษภาคม 2550 09:58 น. - comment id 691790
ก็เป็นซะอย่างงี้แหล่ะ ความหวังคนเรา
6 พฤษภาคม 2550 10:31 น. - comment id 691796
เอางั้นเลยรึคะคุณนั่งยิ้มริมระเบียง...ขอเอาใจช่วยให้สมหวังนะคะโอ๋..โอ๋...อย่าเศร้าใจไปเละนะคะคุณป.ปราณรวี.....นางฟ้ามาอยู่ใกล้ๆแล้วนะคะมันคงเป็นการทดสอบใจเราของโชคชะตามังคะคุณเอี้ยก้วย