หน้าส่วนตัว
ที่แห่งใดเมื่อมีรักมักมีทุกข์
ที่ใดสุขหมดรัก...โลภ..โกรธ..หลง
เป็นพุทธโอวาทตรัสไว้ตรง
เตือนให้ปลงความจริงทุกสิ่งอัน
แต่เหตุไฉนใจเราเฝ้าแต่คิด
ยอมรับพิษเหตุแห่งทุกข์สุขจางหาย
ยินดีทุกข์ทุกเมื่อมิวางวาย
ชีพมลาย...ถึงจะทุกข์...สุขจากรัก
ทิดสา 4 พ.ค. 2550 09:23 น. - ID 101889 
1291
3
0
4 พฤษภาคม 2550 14:39 น. - comment id 691314
ทั้งที่รู้ว่ารัก..ทำให้เจ็บ แต่ก็ยอมเจ็บค่ะ..
4 พฤษภาคม 2550 10:06 น. - comment id 691320
รักอย่างเข้าใจใยจึงเจ็บ....
4 พฤษภาคม 2550 12:42 น. - comment id 691373
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา ยอมรับกับสิ่งที่เสียไป ... หากทำได้ ... คงจะไม่เกิดคำว่าทุกข์
4 พฤษภาคม 2550 16:28 น. - comment id 691469
สุขจากรัก ... ยากนักจักเข้าใจเนาะ
5 พฤษภาคม 2550 20:55 น. - comment id 691692
"อันว่าความรักยิ่งเข้าใจก็ยิ่งเจ็บปวดมากจ๊ะ"สาวภูไทสกลนคร..(ใช่หรือเปล่าไม่รู้)..ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยมทิดสา..
5 พฤษภาคม 2550 21:01 น. - comment id 691693
ก็นั้นละสิคุณทะเลใจพูดถูกเป้เลย...สิ่งที่ได้มากลับมองไม่เห็นค่า..กลับคร่ำครวญหาแต่สิ่งที่เสียไป..เฮ้อ..คนเราเนาะ...
5 พฤษภาคม 2550 21:10 น. - comment id 691699
ทิดสาชอบบริจาคเลือดบ่อยๆเวลาที่คุณพยาบาลใช้เข็มแทงเข้าเส้นเลือด..เจ็บปวดมากแต่ทิดสาก็มีความสุขที่ได้บริจาคทานอันยิ่งใหญ่...คงเป็นสถานะการณ์คลายกัน..นะคุณกุหลาบขาว....
5 พฤษภาคม 2550 21:18 น. - comment id 691701
คือแบบว่า..เป็นความสุขบนความทุกข์นะ..แต่..เอเป็นความทุกข์บนความสุขสิ..แต่..เอ..ชักงง..เป็นอันว่าน้องโคลอน..อย่าเข้าใจเลยดีแล้วละ..อิอิ.
8 พฤษภาคม 2550 11:50 น. - comment id 692395
พี่ทิดสาจ๋า....ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง...สุดเทียมขอบฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล...ที่มอบกลอนบทนี้ให้นิรนาม....นิรนามจำบทกลอนที่พี่ทิดสาแต่งให้ได้ทุกบทและท่องจนขึ้นใจ...เอาไว้อ่านในใจให้ตนเองฟัง....ขอบคุณ..ครับผม
10 พฤษภาคม 2550 11:19 น. - comment id 693476
ใครบังอาจ....คิด.....แตะต้องแฟนข้า...อย่าว่า...แค่เจ็บเลย.......ตาย ....สถานเดียว......ใครจะว่า.....พิสัง.......อย่าพิลี้พิลัยกับอดีตอีกเลย.....ให้เจ็บปวด.....ปัจจุปันคือสิ่งที่เรา...ได้เลือกสรร...และพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้วไม่ใช่หรือจ๊ะ...ทิดจ๋า....เราจะทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนี้และเกี่ยวก้อยร่วมกันเดินไปข้างหน้า......ไม่เหลียวมองข้างหลังอีก....นะจ๊ะ....ให้กำลังใจ...นะจ๊ะ...อย่าหลอกลวงใครอีกเลย...บาปนะจะบอกให้...จากสาวภูไทย..นิคมคำสร้อย...รู้มั๊ย...ใครเอ่ย..??.....งงละสิ.....อะไรวะ.....งงว่ะ.....?????
11 พฤษภาคม 2550 13:35 น. - comment id 694112
............หัวใจที่บาดเจ็บ................
เธอจากฉันไปไม่เอ่ยลาสักคำ
แม้ทำใจเอาไว้ล่วงหน้า
ถึงเวลา กลั้นนำตาไม่ไหว
รักเธอมากเหลือเกิน
มากเกินจะเอ่ยความนัย
ฉันดึงเธอเอาไว้ไม่ได้
โซ่ดวงใจมันขาดกระเด็น
หัวใจที่บาดเจ็บยิ่งกว่าเล็บที่ถูกเข่น
อยู่ไปเหมือนตายทั้งเป็น
หัวใจเต้นเพื่อรอวันตาย
เหลือเพียงอดีตรักเรา
กอดเงานั่งเศร้าเดียวดาย
ฉันลืมเธอไม่ได้ คิดถึงทีไรใจจะขาดรอนๆ
11 พฤษภาคม 2550 18:32 น. - comment id 694334
อ่านบทกลอนของคุณนิรนามแล้วน่าสงสารคนในเรื่องจัง....ฮือ....ฮือ... อย่างไรก็แล้วแต่ใครก็ตามถ้าอยากอายุยืนก็อย่าไปยุ่งกับแฟนของสาวภูไทยนิคมคำสร้อยเขาล่ะ.....เดี๋ยวจะหาว่าหล่อไม่เตือน....ตายสถานเดียวนะ.....อุ๊ย...หวดเสียว....
12 พฤษภาคม 2550 11:42 น. - comment id 694598
ทิดสาดีใจจังที่..คุณนิรนามยังไม่ลืมทิดสาเข้ามาให้กำลังใจ...มาอำทิดสาเล่น..ทิดสาไม่ว่าหรอกยินดีให้อำจ๊ะ..ช่วงนี้ทิดสาไม่มีเวลาสร้างสรรค์ผลงานเลยซ่อมรถอีแต๊กเสร็จก็ซ่อมเถียงนา...อดใจรอผลงานกลอนใหม่ต่อไปนะจ๊ะ...
14 พฤษภาคม 2550 03:54 น. - comment id 695185
อ่านบทกลอน..น้องนิรนามที่ความคิดเห็นที่11แล้วทำให้ทิดสาเศร้าในหัวใจ..สุดจะเอ่ยคำบรรยาย..ทำไงได้เนาะ..วันเวลาไม่หวนกลับมาให้เราได้แก้ไขอะไรได้อีก..เอาเป็นว่าเราพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส..คิดถึงอดีตเมื่อไหร่ก็..สุขใจอิ่มใจ..แอบยิ้มอยู่คนเดียว(อย่าให้ใครเห็นนะ)ในความรักอันบริสุทธิ์ในห่วงแห่งเวลานั้น...นะจ๊ะ..ขอให้คุณนิรนามมีกำลังใจ..เพื่อคนที่เรารัก..
16 พฤษภาคม 2550 21:25 น. - comment id 696831
ช่วงเวลาเปลี่ยนอิริยาบทจากงาน.....งาน....และงาน....ขออนุญาต....ระบายความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า...กาย...ไว้ตรงนี้หน่อยนะฮะ
ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิมีจริง...ณ นาทีนี้...ข้าอยากขอให้ท่านแบ่งภาคเราออกเป็นสัก 6 ภาค มีมือสักพันมือเพื่อให้เพียงพอกับงานที่เรามี...และอีกภาคเราจะได้ทำในสิ่งที่เราชอบ....อย่าคิดมากนะ...เพราะไม่ใช่สิ่งที่ผิดกฏหมายและศิลธรรม...แน่นอน......เพราะเราไม่ทำอะไรที่เสียเกียรติและศักดิ์ศรีเป็นอันขาด.....
ขอบคุณทีระบายอารมณ์...นะฮะ...ไปทำงานต่อก่อน....ไม่ทราบจะได้นอนหรือเปล่าก็ไม่รู้.....กรรมหรือเปล่าเรา.....เปล่ากรรมหรอกนะแต่....งก....งก...คงไม่ผิด.......เฮ้อ .....??
18 พฤษภาคม 2550 13:14 น. - comment id 697794
พี่ทิดฮะ.....เมื่อวานเดินผ่านเถียงนาน้อยของทิดสา( น่าจะเป็นคฤหาสมากกว่า)เห็นทิดสากำลังนอนหนุนตักใครก็ไม่รู้ ให้เขาแหย่หูให้....เห็นแล้วตาร้อน.....อิจฉาจัง.....อิจฉาตาร้อนเป็นไฟเลย....วาบ.....วาบ....อุ๊ยเกรียมเลย...
เมื่อคืนนี้นิมิตเห็นทิดสากับแม่ยอดยาหยี ออกไปดินเนอร์ด้วยกัน....สวีทเป็นบ้าเลย....นิรนามมักจะมีนิมิตพิศวง.....คือฝันเห็นสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นและต่อมาก็มีเหตุการณ์แบบที่ในนิมิตเกิดขึ้นจริงเสมอๆที่เล่าให้ฟังก็เผื่อเหตุการณ์นี้อาจเกิดขึ้นในเวลาต่อมาอาจช้าหรือเร็วก็ได้.......เวลาที่เราพูดให้ใครฟังคนใกล้ชิด มักจะบอกว่าเราบ้า......คงจะบ้าจริงแบบที่เขาว่าก็ได้.......บ้าจริงแหล่ะ......บ้าย....บาย....นอนหลับฝันดีนะฮะ.......
19 พฤษภาคม 2550 07:52 น. - comment id 698144
คุณน้องนิรนาม..ผ่านเถียงนาทิดสาก็ไม่ทักทายเนาะ..(คงกลัวคนที่มาด้วยดุเอาละสิ..อิอิ..) ฝันแม่นๆทีเถาะ..ขอสามตัวตรงๆ..เจ๋งๆ...สามงวดซ้อนทิดสาจะเลิกเล่นหวยทันที..(จริงๆ)บอกทิดสาด้วย...ทิดสาไม่ได้บ้าหวยนะไม่เชื่อพนันกันก็ได้..อุ้ยลืมไป...นิมิตเป็นสิ่งที่มีจริงนะทิดสาเชื่อ..แต่บางอย่างก็บอกใครไม่ได้ไม่ผิดศีลหรอกเราไม่ได้โกหกเพียงแต่เราเฉยไม่บอกไง...เออทิดสาเห็นใจคุณนิรนามจังที่แทบไม่มีเวลาว่างเลยทำไปเถาะถ้ามีแรงทำและมีความสามารถอย่างน้องนิรนามทิดสาเป็นกำลังใจให้เสมอ...ส่วนทิดสาคงจะพอแค่นี้ละ.....คิดกลอนแต่งกลอนเล่นๆให้คุณนิรนามอ่านนี่ละ...สบายๆ..ฝันดีจ๊ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
