ไล่คว้าแสงสาดโลกล้างโศกลึก ซ่านสำนึกซุ่มซ่อนเงาอ่อนไหว มารยาแต้มแย้มยิ้มเอิบอิ่มนัย แท้หิวโหดเกินใจจะรับเงา แสงราตรีประดิดประดอย ... หิ่งห้อยช้ำ ผีเสื้อเริงระบำย่ำรอยเหงา แสงหิ่งห้อยน้อยนิดปีกบางเบา ซ่อนมุมเศร้าเดียวดาย ... คล้ายไม่มี เริงจันทร์ฉายกระจ่างฟ้าท้าลมหวน ดับรัญจวนใจลึกลืมศักดิ์ศรี หิ่งห้อยเฝ้าพิศเงารายทอดกายพลี ท่ามราตรีผีเสื้อเอื้ออาทร ท่ามภัยมืดคืนยืดยาวแสนหนาวเหน็บ ต่างก็เจ็บหวนหาและล้าอ่อน เจ้าหิ่งห้อยค่อยปลีกตนพ้นจากจร ปล่อยผีเสื้อบินว่อน ... อ้อนมารยา แสงระยับกับป่าเขาและเงาไม้ คืนถิ่นใหญ่สงบง่ายงามคุณค่า มิต้องมีปีกสดสวยสะดุดตา แต่ต้องกล้ารับความจริงยิ่งสิ่งใด ปีกผีเสื้อเรื่อเงาวันเหงาหนัก คว้าความรักราตรีที่ยิ่งใหญ่ ท่องเมืองหลวงห่วงหาเกินห้วงใจ ปกปิดเงาปวงภัยในจิตตน ไล่คว้าแสงสาดโลกใต้โศกลึก นิ่งสำนึกแสงในตัวไม่มัวหม่น หากเริงแสงมารยาราตรีดล ฤๅจะพ้นเงาภัยในความจริง.
แดดเช้า 30 เม.ย. 2550 19:00 น. - ID 101744 
1736
1
0
30 เมษายน 2550 19:38 น. - comment id 689776
มาอ่านงานพี่สาวคนเดิม ไม่เจอกันตั้งนาน อ่านงานพี่แดดเช้าทีไร อยากแต่งได้แบบนี้ทุกทีเลยนานๆ มาที คงมีใครคิดถึงเยอะนะเนี่ย
30 เมษายน 2550 19:49 น. - comment id 689780
หายหน้าหายตาไปนานเลยนะค่ะ มาถึงก็เอากลอนความจริงมาลงเลย
30 เมษายน 2550 20:23 น. - comment id 689804
ไล่คว้าแสงสาดโลกใต้โศกลึก อกระทึกตื่นไหวในทุกสิ่ง หลงคว้าไล่เงาเฝ้าแอบอิง เหมือนจมดิ่งสู่ห้วงปวงมายา แวะมาอ่านจ้า ยังคมลึกเหมือนเดิมเน้อน้องสาว
1 พฤษภาคม 2550 10:46 น. - comment id 689898
เห็นอักษรของแดดเช้า...ทำให้คิดถึงมากมาย.. :)
1 พฤษภาคม 2550 14:17 น. - comment id 689943
ไม่เห็นพักใหญ่เลยนะคะ
1 พฤษภาคม 2550 21:39 น. - comment id 690107
หายไปให้คิดถึงสบายดีหรือจ๊ะกลอนงดงามเหมือน เดิมจ๊ะ เรียนจบทนายหรือยังล่ะ
แก้วประเสริฐ.
2 พฤษภาคม 2550 00:27 น. - comment id 690137
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด