ระยิบวาดสาดแสงแห่งท้องทุ่ง ระเรืองรุ่งทุ่งข้าวคราวใบเขียว ฉันและเธอกับแสงทองส่องใบเรียว ลมพรายเพรียวพริ้วไหวต้องใจเรา ฉันและเธอเหม่อมองที่ท้องฟ้า ดวงแดงจ้าเคลื่อนคล้อยพลอยใจเหงา แต่ยังยลยินเสียงเพียงแผ่วเบา เมื่อคราเยาว์เราคิดเทียบเปรียบตาวัน ฉันว่ามันเหมือนไข่ใครจะเปรียบ ฉันว่ามันคงเทียบอมยิ้มฉัน ไม่ผิดหรอกหากฝันนิดคิดเปรียบกัน หากฝันนั้นมาจากเด็กเล็กด้วยวัย ใครว่าแสงแห่งกลางวันนั้นคือสุข กลางคืนทุกข์นั้นยิ่งจริงไฉน สุขจากแสงแห่งตะวันอันอำไพ หรือความสุขเกิดจากใจภายในเรา จะลาเราแล้วหรือเจ้าตะวัน จะลากันด้วยแสงแดงเสลา จะส่องแสงสว่างไสวในใจเรา หรือดับแสงแห่งเงาทิ้งเราไป ฉันและเธอจับจ้องมองขอบฟ้า จุมพิตลาแสงตะวันอันไสว ความมืดมิดฉาบนภาทั่วหล้าไป ทิ้งเหลือฉันและเธอในแสงจันทรา
สวัสดีโลกสีฟ้า 29 เม.ย. 2550 12:24 น. - ID 101687 
859
2
0
29 เมษายน 2550 12:26 น. - comment id 689049
เหมียวๆๆๆๆแวะมารับแสง
29 เมษายน 2550 14:50 น. - comment id 689090
เข้ามาเยี่ยมจ้า กลอนไพเราะมากครับ ขอชม ๆ
29 เมษายน 2550 16:49 น. - comment id 689197
อืม...ไม่เคยมอง ตะวัน เป็นไข่เลยแฮะ...วันหลังต้องลองดูมุมของ สวัสดีดลกสีฟ้าดูมั่ง...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
