หยาดเอ๋ย...หยาดพิรุณ อ่อนละมุนกรุ่นกลิ่นจากถิ่นฟ้า อ่อนละไมไหวพริ้วปลิวนภา ลงสู่หล้ามาอาบใจให้รัญจวน หยาดเอ๋ย...เจ้าหยาดน้อย ข้าเศร้าสร้อยคอยคิดจิตให้หวน รำพึงรักปักใจแม่นางนวล กลัวเรรวนเรียมร้างจะห่างไกล หยาดเอ๋ย..เจ้าหยาดฟ้า ใจของข้าเปลี่ยวเปล่าเจ้ารู้ไหม คิดถึงเจ้าเฝ้าคนึงถึงอยู่ไกล นานเพียงใดใจไม่หน่ายใฝ่ฝันรอ หยาดเอ๋ย...เจ้าหยาดฝน ให้ข้าทนจนเจียนตายใช่ไหมหนอ เจ้าคงไม่ใยดีที่พี่รอ สุดท้ายก้อเลือนหายไปกับลม หยาดเอ๋ย...หยาดน้ำตา ไหลออกมาไหลไปให้สาสม ไหลออกมาอาบแก้มแซมสายลม ลงผสมกับสายฝนที่หลั่งริน หยาดเอ๋ย...หยาดนภา ทุกทุกคราที่เห็นเจ้าเฝ้าถวิล ห้วงสำนึกเตือนข้าเป็นอาจิณ เจ้าคือดินอย่าคิดกล้าไปคว้าครอง หยาดเอ๋ย...เจ้าหยาดหล้า ข้าไม่ว่าตำหนิเจ้าให้เศร้าหมอง ไม่มีสิทธ์คิดไขว่คว้ามาสมปอง คงได้แต่เหม่อมองเจ้าพร่างพรม
28 เมษายน 2550 23:48 น. - comment id 688928
... หยาดเอ๋ย... คุณหยาด นภาลัย.. ( นักร้องรุ่นไหนม่ะรู้ อิอิ ) ....... เขียนเก่งคะ น่ารักมาก
29 เมษายน 2550 01:47 น. - comment id 688970
หยาดฝนหยดทุกหยาดสะอาดนัก หล่นมาทักผู้คนจากบนสรวง ฝนหยาดฟ้ามาสู่ดินรินรดทรวง ใจที่หวงห่วงใยอยู่ไกลนัก
29 เมษายน 2550 17:50 น. - comment id 689244
เราก็ชอบมองสายฝนนะ เห็นอะไรดีๆเยอะเลยล่ะ แต่กลอนบทนี้เศร้าจัง
29 เมษายน 2550 18:41 น. - comment id 689272
มองเรน.... และก้อรักเรน.... ... แว้ปป.. ก้อเรน..ที่แปลว่าสายฝน..