** งามสุดซึ้ง **

แก้วประเสริฐ

               **  งามสุดซึ้ง  **
     พิศผิวพรรณแพรวพราวสกาวฟ้า
แม้นดาราจันทร์ฉายยังหน่ายแสง
ปทุมมาศเปรียบนารีเปลี่ยนสีแดง
สิ่งพลิกแพลงชื่นชมรื่นรมย์ฤทัย
     มวลมัจฉาพ่นน้ำเหมือนร่ำเรียก
สำเนียงเพรียกพงไพรวิไลหลาย
ก่อกำเนิดดนตรีเปรมอิ่มเอมใจ
พราวไสวพรายระยับแวววับทอง
     พิลาสล้ำงามยิ่งยามอิงสนาน
น้ำไหลผ่านโขดหินเข้ารินสนอง
ว่ายวนแหวกธาราผ่านฟ้าละออง
สวยเรืองรองพวยพุ่งดุจรุ้งตะวัน
     เฉิดเฉลาเยื้องฉายพรรณรายเหลือ
ไหวหวั่นเอื้อเพียงไว้กลางในฝัน
ยิ่งพินิจแสนวิจิตรเหมือนติดพัน
สุดสวยตระการยิ่งนักยากหักใจ
     ปริยะนุชสุดสงวนเย้ายวนศิลป์
ศิลปินย้อนรำลึกสร้างตรึกใส
ดุจสวรรค์สร้างวิจิตรพินิจฤทัย
สิ่งไฉไลพรายระยับดุจนับมณี
     เสียงขมิ้นเหลืองอ่อนเว้าวอนคิด
เหมือนเนรมิตฟากฟ้ามิกล้าหนี
ต้นไม้กล่อมสำเนียงเยี่ยงดนตรี
สร้างสรรค์สีแววใสวิไลละออง
     ยิ่งรพีแสงส่องร่างสร้างไหวหวั่น
หทัยพรั่นครั้นดูยากอยู่สนอง
นี่แค่เพียงได้พบบรรจบปอง
สู่จำลองแห่งศิลป์เพื่อจินตนา
     พะว้าพะวงหลงผนึกระทึกเสียง
ใสสำเนียงดุจสวรรค์พลันเรียกหา
นึกว่าเราเฝ้ามองแลชะแง้นัยน์นา
โอ้อนิจจากลายเพื่อนมาเตือนจร.
     ***   แก้วประเสริฐ.   ***
     เจ้างามสรรพทุกสิ่งยิ่งกว่าฝัน
ให้พี่นั้นพร่ำเพ้อละเมอหา
เมื่อยามหลับกลับประชิดชิดนัยตา
ตื่นขึ้นมาผวาร่ำถึงงามงอน
      โอ้ยามนี้เป็นอย่างไรไฉนเล่า
เหลือเพียงเงาอยู่ใกล้..ใจทอดถอน
คิดถึงนางห่างหายใจรอนรอน
หยุดอาวรณ์ไม่ได้..โอ้ใจเรา
          ของคุณ  ปราณรวี
เขียนฝากไว้ในกระทู้ อนุญาตให้ลงได้ขอรับท่าน....แก้วประเสริฐ.