...หัวหน้าที่ปราศจากสมองเป็นอันตรายต่อหน่วยงาน...

บุญนำ

บทกลอนในหนังสือชื่อ ดิฉันไม่ใช่โสเภณี..
...ชีวิตคนเรา ไม่ใช่จะสมหวังเสียทุกอย่าง แต่การที่ชีวิตไม่สมหวังทุกอย่าง ก็สามารถมีสุขได้ ถ้าหากยอมรับความจริงที่เกิดจากเคราะห์กรรม...
...ดังนั้น...ในตอนนี้ หากกำลังลำบากอยู่ก็ขอให้อดทนไว้...เชื่อว่าไม่นานนัก...
แบบเดิมคือ พอใครทำทีว่าจะชนะข้าก็จะเอาด้วย
เป็นอย่างนี้มาตลอด เพื่อรักษาไว้เพียงแค่หม้อข้าวตนเอง...
แบบผมคือ ศึกษาดูว่าใครทำดีบ้างและก็เชียร์เขาแบบไม่ออกนอกหน้า โดยต้องมีจุดยืนของตนเอง
...แม้ว่าปัจจุบันนี้ จะมีเสียงต่อว่าด่าทอต่อทหารมากมายจนแทบจะรับไม่ได้ แต่หากเราได้พิจารณาจริงๆกันแล้ว เสียงต่อว่านั้นแหละคือกระจกส่องให้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเราในขณะนั้น....สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ คนจนที่เขาเคยได้แล้วไม่ได้  ถ้าพวกนายๆจะทำก็ต้องรีบทำเสียตั้งแต่บัดนี้ ให้คนจนเขาได้มากกว่าที่เคยได้ ให้คนที่เขาทำงานได้รับความก้าวหน้าอย่างยุติธรรม แล้วก็จะเป็นการทำลายแนวร่วมมุมกลับในภาษาของคอมมูนนิสต์จีน...
...เมื่อได้ศึกษาถึงหัวอกของคนที่ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยแล้ว เขาทำเพื่อให้คนอื่น แต่ไม่ได้คิดถึงตัวเขาเองอย่างเดียว ในระดับจิตวิญญานแล้วเขาสูงส่งกว่าเรา...
...หากประเทศไทยยังคงมีหัวหน้าแบบนี้เรื่อยๆ มิต้องไปดูดวงให้ยุ่งยากสิ้นเปลืองอีก ฟันธงได้เลยว่า จบ...