๏ ๏ ๏ ในเดือนฤดูเดียวดาย ๏ ๏ ๏

ศาลาไทย

          เรื่องราวรอยทางระหว่างฝัน
          เพื่อกันและกันเช่นนั้นหรือ
          แท้เพียงดอกไม้อยู่ใกล้มือ
          ยุดยื้อเหยียบย่ำเพื่อทำลาย
          มืดบอดใบ้บ้ามาพอแล้ว
          ร้าวแก้วหม่นไหม้ใจสลาย
          ทบทวนน้ำคำคนกลับกลาย
          คืนร้ายทำร้ายเธอหมายใด
          ทุกข์ท้อทบซ้ำสม่ำเสมอ
          ยามเธอหัวเราะฉันร้องไห้
          กลืนเจ็บเก็บคำย้ำหัวใจ
          วันใหม่แม้หม่นหนทางมี
          พลั้งพลาดวาดหวังทั้งชีวิต
          ถูก-ผิด วูบไหวไม่คงที่
          ลวงภาพฉาบฝันวันเดือนปี
          ความจริงชัดชี้ไม่มีเรา
          คำตอบย้ำเตือนเหมือนไร้ค่า
          น้ำตารินไหลหัวใจเศร้า
          ดึกดื่นคืนนี้มีเพียงเงา
          รอเช้าวันพรุ่งจะมุ่งไป
          เรื่องราวรอยทางเคยสร้างฝัน
          เพื่อกันและกันเช่นนั้น ใช่ !
          แค่คนผ่านทางของบางใคร
          ความรัก-จริงใจ ไม่เคยมี
          ความรัก-เข้าใจ ไม่มีจริง
--------------------------------------------------------------------------
หมายเหตุ : ในเดือนฤดูเดียวดาย
วรรคสุดท้ายจากบทกวีผู้แจ้งข่าว บทกวีชุดทะเล
หนังสือ ผลึกลึกแห่งชีวิตกวี ทะเล ป่าภู และเพิงพัก 
ของ พนม นันทพฤกษ์
--------------------------------------------------------------------------