มองหมู่ดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า ส่องนภายามราตรีสร้างสีสัน จรัสแสงงามเด่นข้างเพ็ญจันทร์ มิแปรผันเคียงฟ้าทุกราตรี ต่างกับเราเดียวดายในโลกเหงา มีเพียงเงาของตนหม่นหมองศรี ไม่มีใครเคียงข้างทางชีวี เหงาฤดีชอกช้ำลำพังตน เมื่อไหร่..ถึงจะมีเธอเสนอรัก คอยทายทักห่วงใยไปทุกหน มอบแรงใจยามเหงาเศร้ากมล หวังสักคนเข้าใจไม่ทิ้งกัน มอบความรักห่วงใยให้ไออุ่น ช่วยการุณสร้างเสริมต่อเติมฝัน ยามเหนื่อยล้าได้พักพิงอิงชีวัน สานสัมพันธ์รักเรา...อย่างเข้าใจ
15 เมษายน 2550 21:45 น. - comment id 683167
ในคืนนี้ เหม่อมอง จ้องดูฟ้า มองจันทรา สวยงาม อร่ามฝัน แต่คืนนี้ คืนไหน ไม่มีวัน ได้ร่วมฝัน ผูกใจ ผูกกายเธอ
15 เมษายน 2550 21:55 น. - comment id 683174
อย่าคิดมากเลยคับ...แค่เราได้มาเจอใคร-ใคร ณ ที่แห่งนี้ ชีวิตเราก็ได้อะไรต่อมิอะไรกลับมาเยอะแล้วล่ะคับ
15 เมษายน 2550 21:59 น. - comment id 683176
กาลเวลา..ผ่านไปแล้ว..ผ่านไปเล่า แต่หัวใจ..ยังว่างเปล่า..เงียบเหงาหอย ทุกคืนวัน..น้ำตาคลอ..หลงรอคอย ยังเศร้าสร้อย..หวังบางใคร..อยู่ข้างกาย..
15 เมษายน 2550 22:03 น. - comment id 683179
มองฟ้ากว้างกระจ่างแจ้งแสงจันทร์ส่อง ใครคนมองกลับโศกเศร้า..เหงาหนักหนา ไร้คนเคยเคียงข้างหมางอุรา วานจันทราช่วยเอ่ยเผยความใน อีกฟากฟ้าคราจันทร์ผันไปสู่ อีกคนซึ่งมิรับรู้คงหลับไหล ช่วยกระซิบบอกว่าสุดอาลัย จากกันไกลไปลับ..ไม่กลับคืน ลืมความหลังครั้งเก่าของเราสิ้น ด้วยหลงกลิ่นรักใหม่..ใจหวานชื่น รู้ไหมใครเจ็บช้ำทนกล้ำกลืน ไม่อาจฝืนความเศร้า..เงียบเหงาทรวง หวัดดีจ้าเฌอมาลย์..เที่ยวสงกรานต์สนุกมั้ย คิดถึงจัง..
15 เมษายน 2550 22:29 น. - comment id 683201
เธอเป็นกบตัวเมีย... ฉันจะเป็นกบตัวผู้ เราจะคู่กัน
15 เมษายน 2550 22:50 น. - comment id 683210
นางฟ้าขอมานั่งรอด้วยคนนะคะคุณเฌอมาลย์
15 เมษายน 2550 23:42 น. - comment id 683218
ถ้าแบบนี้ไม่นานเกินรอหรอกจ้าเจ้าหญิงคนงาม อิอิ ไม่ใช่หมอดูนะจะบอกให้ ฮ่าๆๆๆ แก้วประเสริฐ.
16 เมษายน 2550 07:05 น. - comment id 683257
รอพี่หน่อยนะ พี่กำลังจัดกระเป๋าจ๊ะ
16 เมษายน 2550 08:26 น. - comment id 683285
เอาผัดเผ็ดกบตัวผู้มาฝากค่ะ อิอิ เชิญแซบเด้อน้องเฌอมาลย์
16 เมษายน 2550 09:50 น. - comment id 683317
จันทราไม่เจตนาให้ใครหมอง ดาวเรืองรองใช่มีไว้ส่องใจหม่น มองให้ดีมีใครอีกหลายคน พร้อมจริงใจนฤมลพ้นรอคอย
16 เมษายน 2550 10:21 น. - comment id 683347
รอถึงที่สุดของชีวิต ไม่เคยคิดจะทิ้งห่าง แม้มีอุปสรรคกั้นกลาง ช่องว่างระหว่างเราฉันไม่แคร์
16 เมษายน 2550 11:06 น. - comment id 683361
คุณ สิรินคะ.. จะคืนนั้นคืนไหนได้แต่เหงา มีเพียงเราเดียวดายในโลกหมอง ไร้เงาคนเคียงข้างทางครรลอง คอยประคองยามเหงาร้าวรานใจ.. คุณว่าที่กวีคะ........ขอบคุณมากค่ะ พี่กุหลาบขาวคะ... กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนแปรผัน คืนและวันว่างเปล่าสุดเหงาหงอย มีเพียงหยาดน้ำใสไหลปรอยปรอย เป็นเพื่อนคอยบางใครในทุกวัน คุณ ป คะ... มองฟ้ากว้างคว้างเคว้งวังเวงจิต คำนึงคิดถึงคนไกลในวันก่อน สองเราสานความรักถักอาทร มาวันนี้ร้าวรอนสะท้อนใจ ลืมความหลังครั้งเก่าแสนเศร้านัก ลืมความรักคงมั่นจึงหวั่นไหว ลืมอดีตร้างลาสุดอาลัย ลืมเลือนใครคนนี้ที่จากมา คนละฟากฟ้ากั้นยังถวิล รักโบยบินไปลับไม่กลับหา ใจคนนี้รอคอยทุกเวลา หวังครองรักร่วมชีวามิลาเลือน หวัดดีจ้าคุณ ป เดินทางเที่ยวก่อนสงกรานต์จนงอมแล้วค่ะ พอสงกรานต์ก็ตระเวณเล่นแถวบ้านค่ะ สนุกจริงๆอยากลงรูปให้ชม อิอิแต่มิกล้า คริ คริ คุณ รปภ คะ.. ถูกจับไปผัดแล้วไงคะ แต่พี่สาวจ๋า เลือกจับหัวงู เอ๊ย กบตัวผู้ผัดไปอย่างเดียวอ่ะ อิอิ งั้นไปรอ กบตัวเมียบนสวรรค์(หรือนรกหว่า)ก่อนเด้อค่ะเด้อ กร๊ากกกกก คุณ Salukphinคะ... ขอบคุณค่ะที่มานั่งรอเป็นเพื่อน อิอิ คุณแก้วประเสริฐคะ... นึกว่าเป็นหมอดูซะอีกค่ะ อิอิ หรือจะเป็นหมอเดาน๊า หุหุ หมอคะงวดหน้าเลขเด็ด เลขไหนคะ อิอิ พี่คนบนเกาะคะ.. เร็วๆค่ะพี่ สมบัติเยอะรึไงคะ จัดกระเป๋า น๊านนนนนน นาน อิอิ พี่สาวจ๋า... ว๊าววๆๆๆ ผัดเผ็ดกบตัวผู้เหรอคะ กร๊ากๆๆๆ โสนะหน้าเน๊อะ แซบด้วยกันเด๊ หม่ำโลดคร่า ขอบคุณที่จัดสรรเมนูนี้มาให้ค่ะ คิดถึงจังเลยค่ะ คุณอินสวนคะ.. จันทราทอแสงแสลงจิต ใจมืดมิดมัวหม่นกมลหมอง ไร้แสงเดือนแสงดาวส่องเรืองรอง น้ำตานองคิดมากยากทำใจ คุณไรไก่คะ... รอถึงที่สุด ณ จุดฝัน หวังสักวันฟ้าช่วยอำนวยผล รักเราสองคล้องใจไม่วกวน เราสองคนสุขสันต์ฝันเป็นจริง
16 เมษายน 2550 15:34 น. - comment id 683408
..พี่จะรอ..น้องเฌอ...บนทางช้างเผือก..นะจ๊ะ... อย่าลืม...เราจะดูแลใจกัน...ตลอดไป... ...เหงามากมั้ย..คนดี...
16 เมษายน 2550 16:02 น. - comment id 683410
ดีจ้าคุณเฌอมาลย์.... มานั่งเหงาอะไรอยู่ตรงนี้จ๊ะ.... จ.เจนมาอยู่เป็นเพื่อนแว้ววววววว......มารอเป็นเพื่อนนะ
16 เมษายน 2550 20:37 น. - comment id 683436
หากเลิกมองหมู่ดาวคราวคืนค่ำ ออกมาย่ำราตรีมีสีแสง หากเลิกมองฟ้าครามยามแดดแรง ออกมาสู่ที่แจ้งพบผู้คน หากเลิกมองตู้เตียงที่เคียงข้าง เงยหน้ามองให้กว้างอีกสักหน อาจพบเจอคนดีอีกหลายคน ที่พร้อมตนให้พิงพักด้วยรักจริง หัวค่ำกับความเหงาที่ไร้เสียงเพลงและเสียงเฮฮายามสาดน้ำสงกรานต์... พี่ดอกแก้วคิดว่า..ถ้าน้องเฌอเลิกมองดางแล้วหันมามองผู้คนบ้าง ก็คงจะได้พบใครยืนแอบมองอยู่ข้างหลังด้วยความห่วงใยก็ได้นะคะ ..
17 เมษายน 2550 13:50 น. - comment id 683663
พี่ว่าน้องเฌอมาลย์...... คงรออีกไม่นานนะครับ
17 เมษายน 2550 23:34 น. - comment id 683879
พี่ราชิกาคะ.. น้องก็จะรอพี่บนทางช้างเผือกเช่นกันค่ะ เหงา เป็นบางวันค่ะ คิดถึงพี่เสมอนะคะ คุณเจนคะ.. หายเหงาแว้วววววคร่า ขอบคุณมากค่ะ อิอิ พี่ดอกแก้วคะ.. หากเลิกมองหมู่ดาวคราวคืนหม่น หันมามองตัวตนค้นความหมาย เลิกมองฟ้ายามเหงาเศร้าเดียวดาย หันมามองรอบกายตัวตนแทน ยังมีคนมากมายอยู่รายรอบ ที่หมายมอบรักชื่นอีกหมื่นแสน ยังมีคนหวังดีทั่วดินแดน หมายตอบแทนรักเราอย่างเข้าใจ ขอบคุณมากค่ะพี่ดอกแก้ว.. อย่างน้อยเรายังมีพี่น้อง ที่รักและห่วงใยเราอย่างแท้จริงใช่ไหมคะ บางครั้งเฌอ ก็มองข้ามไป อิอิ พี่ก่องกิกคะ.. ขอบคุณมากค่ะ ไม่นานน่ะแค่ไหนน๊า หุหุมองฟ้ากว้างกระจ่างใจในวิถี ยามราตรีมีแสงแห่งบุหลัน ยามทิวามีแสงแห่งตาวัน แต่ตัวฉันมืดมนอนธการ ไร้คนคอยเคียงข้างทางชีวิต ดังหลงทิศทางใจไร้สงสาร คราโศกเศร้าทุกข์ท้อทรมาน เจ็บดวงมานลำพังคว้างฤดี...
23 ธันวาคม 2550 17:18 น. - comment id 803706
ก็โอเคนะ อยากลองแต่งดูบ้าง รักข้างเดียว เคยมีรักที่เคยหวังฝังดวงจิต ฝากชีวิตไว้กับเธอเฝ้าเพ้อฝัน เราจะมีรักให้กันและกัน รักนิรันทร์พลันต้องพบจบที่เธอ แม้เจ็บช้ำคล้ำในทรวงถูกลวงหนัก สวรรค์รักของฉันนั้นพลันเผลอ ดลบรรดาลให้ฉันนั้นพบเธอ ใจเสนอเผลอทุกทีมีแต่เรา วอนสายลมที่เคยพัดสะบัดผ่าน วอนสายธารที่เคยเล่นเห็นขุนเขา วอนสายรุ้งที่เคยอยู่เคียงคู่เรา ฝากถึงเขาที่อยู่ไกลใจยังรอ โปรดเถิดดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟ้า โปรดช่วยหาหัวใจเขาเฝ้าอยกขอ โปรดช่วยตามก่อนที่น้ำตาจะคลอ เหนื่อยจริงหนอ ขอนั่งพัก รักข้างเดียว เพิ่งจะรู้ว่าทุกคนก็มีความเหงาเหมือนเรา
23 ธันวาคม 2550 17:26 น. - comment id 803707
อย่าเศร้าใจไปเลย..... ในโลกนี้ใครบ้างที่ไม่มีความเหงา มีกันทุกคน.... เว้นแต่ใครจะจัดการความเหงาได้ดีกว่ากัน หากสู้กับความเหงาเหนื่อยนักก็พักเสียก่อน ให้เวลาตัวเราเองจัดการกับมัน แต่อย่าใช้เวลามากเกินไป เพราะมันจะครอบเงาเรา หรือเป็นส่วหนึ่งของชีวิตเราก็ได้