ทุกก้าวย่าง....ผ่านมา.....ล้วนบาดแผล ความผันแปร....ปัดเปลี่ยน....เวียนวนไป พยุงกาย....แต่งเติม....เสริมแรงใจ เพื่อมิให้....ล้มพับ....ลง....กลางทาง ภาระ...รับ...แบกไว้.....จนไหล่ลู่ ต้อง...ต่อสู้.....ให้ถึง.....วันหนึ่งบ้าง ต้อง...เข้มแข็ง.....เยือกเย็น.....เป็นตัวอย่าง ไม่พักวาง....หยาดเหงื่อ....เพื่อ....ลูกรัก เหนื่อย....จนล้า....แทบสิ้นแรง.....แทบสิ้นใจ แต่....ยังไม่....สิ้นสุด....หรือ.....หยุดพัก ตั้งใจมั่น.....ฟันฝ่า.....อุปสรรค อยู่เป็นหลัก.....เพื่อสอง.....เจ้า.....ครองใจ
13 เมษายน 2550 17:16 น. - comment id 682809
คลอดแล้วสิ พี่แอบอดมาที่นี่ไม่ได้ เพราะคิดถึง
13 เมษายน 2550 20:21 น. - comment id 682836
ขอบคุนค่ะพี่ก้อง.... อยากให้พี่เข้ามาอ่านเสมอ
14 เมษายน 2550 18:00 น. - comment id 682921
เข้าใจถึงความรู้สึกครับ เอาเอากำลังใจ มาวางไว้หน้าบ้านครับ
16 เมษายน 2550 04:01 น. - comment id 683235
ซึ้งจังเลยค่ะ แง แง อยากกลับบ้าน
23 พฤษภาคม 2550 11:08 น. - comment id 700182
รันแต่งกลอนไม่เก่ง แต่ชอบอ่าน บทนี้ชอบค่ะใน(เพราะทุกกลอน) ด้วยความที่เป็นแม่คนหนึ่งค่ะ