ผู้พ่ายรักสิบทิศ

นายธนา

เมื่อฟ้าค่ำย่ำคืนใจขื่นขม		
ทุกข์ระทมจมทุกข์สุขจางหาย
ใจเจ้าเศร้าเหลือไรให้เดียวดาย			
เพราะแพ้พ่ายความรักตระหนักใจ
เที่ยวค้นหาความรักหลากหลายครั้ง		
ด้วยความหวังพบจริงสิ่งสดใส
อยากรู้จักรักแท้เป็นอย่างไร			
จึงเผลอใจหลงใหลไปกับมัน
เมื่อหลงใหลจึงเหลวไหลตามไปต่อ		
เฝ้ายินยอทอทำกับความฝัน
ฝันละเมอเพ้อใจอันไหวหวั่น			
รำพึงพันหวานซึ้งตราตรึงใจ
คิดว่าพบรักแท้เป็นแน่แล้ว			
จึงแน่แน่วทุ่มเท่หลงเล่ห์ให้
ให้ลวงหลอกปลอกลอกทั้งหัวใจ		
เหตุไฉนไยช่างทำช้ำเหลือทน
คำที่เอ่ยทุกเวลาบอกว่ารัก			
รักมากนักเป็นอย่างไรจักไม่สน
แต่แล้วไฉนหนอใจใครบางคน			
กับลืมคำพร่ำพ้นจนหมดเลย
นี่แหละหนอคือวิสัยคนไม่จริง			
พูดทิ้งทิ้งขว้างขว้างไว้ให้เฉยเฉย
ปล่อยให้เราหลงไปในคำเปรย			
หนอเจ้าเอ๋ยช่างทำไปได้ลงคอ
อีกครั้งแล้วที่หัวใจข้าได้พบ			
พบจุดจบของความรักชักจักท้อ
หลายคราแล้วที่หัวใจเฝ้าคอยรอ		
รักแท้หนออยู่แห่งใดอยู่ไหนนา
ฤๅโลกนี้จักไม่มีซึ่งรักแท้			
หากมีแม้เหตุไฉนไยยากหา
เฝ้าดิ้นรนค้นไปหลายเวลา			
ผลสุดท้ายก็กลับมาหาไม่เจอ
จนยามนี้ข้าคือชายผู้พ่ายรัก			
เจ็บใจนักรักไยพ่ายได้เสมอ
จะมีไหมได้ชนะข้าอยากเจอ			
อย่าปล่อยให้ท้อรอเก้อหนอรักเอ๋ย..