มือที่สัมผัสไม่อุ่นเหมือนเก่า ความเป็นรานับวันยิ่งจางหาย คว่ารักที่เคยบอกวันนี้กลับเอ่นไม่ง่ายดาย หมดแล้วหรือความห่วงใยที่เคยให้กัน สายตาเธอไม่มีฉัน มองข้ามคนที่เคยว่ารักกันไปที่คนไหน. สบตากี่ทีก็พบความชาเฉยที่ทรมานใจ เธอยังรักฉันอยุ่ไหมบอกให้แน่ใจสักที อย่าฝืนรักทั้งที่ไม่เป็นอย่างนั้น แค่บอกว่าไม่รักกันก็จบกันตรงนี้ อย่าหลอกว่ารักเมื่อความรู้สึกจากใจมันไม่มี คำเดียวที่อยากให้เธอบอกสักที หยุดเถอะนะวันนี้..เราเลิกกัน
9 เมษายน 2550 19:38 น. - comment id 681881
ทุกข์นักก็ควรจบ ...............นะ อย่าทนอีกเลย ...แม่นบ่...
9 เมษายน 2550 20:50 น. - comment id 681908
เป็นบทกวีที่เขียนได้ไพเราะมากด้วยดิคะ.. เรนเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ..
9 เมษายน 2550 20:50 น. - comment id 681909
เป็นบทกวีที่เขียนได้ไพเราะมากด้วยดิคะ.. เรนเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ..
9 เมษายน 2550 21:39 น. - comment id 681931
หากยากนักรักนี้ก็ควรเลิก เป็นใบเบิกหนทางสู่ฟ้าใส ฝืนทำไมหากเธอนั้นมิมีใจ ควรจบไปหารักใหม่ที่งดงาม
9 เมษายน 2550 21:55 น. - comment id 681938
ถ้าเรายังรักเขาอยู่..ก็พูดยากเหมือนกัน..จริงป่ะ
10 เมษายน 2550 01:08 น. - comment id 681994
ความรักไม่จำเป็นต้องทน แต่จะดีกว่าไหมถ้า.... เราหันมารักตัวเองให้มากกว่าที่รักคนอื่น เพราะเรารู้ทุกอย่างที่เป็นเรา และไม่จำเป็นต้องหวังให้เสียใจ เสียอารมณ์ สู้ๆๆๆๆๆๆ
10 เมษายน 2550 04:59 น. - comment id 682021
ยากทำใจได้ดั่งหวัง เมื่อรักยังค้างคาใจ ต้องหลบลี้หนีจากไกล ไม่นานนักลืมรักลง หลายอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เราต้องการ เสมอไปเนาะ ยากทำใจโยเฉพาะเรื่อเกี่ยวกับ หัวใจนี่แระ..เฮ้อ..
10 เมษายน 2550 16:31 น. - comment id 682142
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ ยามเย็นๆครับ
11 พฤษภาคม 2550 14:44 น. - comment id 694155