รัตติกาลผ่านล่วง ณ ห้วงฝัน ริ้วเงาจันทร์ทาบสะท้อนอย่างอ่อนไหว วาบตะเกียงส่องค่ำแสงรำไร สายลมไกวความเหงาเคลื่อนเข้ามา เงาบังเธอไว้ในมุมเหมือนอุ้มสม หอมน้ำปรุงพร่างพรมในปรารถนา ค่ำคืนเหงาเดียวดายชายเอกา เข้าเจรจาตกลงก่อนปลงใจ ต่างจูงมือกันไปเหมือนใจสุข เธอซ่อนทุกข์ในมารยาแสร้งสาไถย ระรื่นแย้มรอยยิ้มเหมือนอิ่มใน ห้วงหทัยกลับช้ำระกำนัก กี่ร่างชายก่ายกอดเพ้อพรอดพร่ำ กี่คืนค่ำเลยล่วงคนตวงตัก กี่ระทมตรมย้อนเกินผ่อนพัก กี่คนทักราคาตีค่าตัว รัตติกาลผ่านล่วง ณ ห้วงฝัน หม่นแสงจันทร์ไร้ชื่นคืนสลัว สิ้นแรงฝันกับครรลองอันหมองมัว จำใจชั่วร่ำไปในชีวิต - ลานเทวา
ลานเทวา 3 เม.ย. 2550 09:13 น. - ID 100691 
1012
3
0
3 เมษายน 2550 10:11 น. - comment id 679522
เจ็บปวดใจใครเลยจะเคยรู้ ว่าอดสูอย่างกล้ำกลืนและฝืนข่ม ทอดร่างกายให้ชายได้ชื่นชม ซ้อนอกตรมขมไหม้ไว้ภายใน
3 เมษายน 2550 12:32 น. - comment id 679593
เหมือนจะอ่านกลอนคุณทั้งที่นี่ แล้วก้อที่โอเคด้วยอ่ะ
3 เมษายน 2550 13:23 น. - comment id 679625
ขอบคุณครับผม
3 เมษายน 2550 15:51 น. - comment id 679698
ชีวิตคนเลือกเกิดไม่ได้ค่ะ..แล้วแต่ใครจะประสบ หรือพบกับอะไร..แต่ก็เศร้าค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
