หวานคำใด ไหนเล่า เท่าคำรัก สุดจะหัก ห้ามใจ ให้ไหลหลง ดวงใจจ๋า ยาใจพี่ อรอนงค์ ลืมไม่ลง ยามห่าง จากเจ้ามา กลางคืนพี่ เอาสไบ เจ้ามาห่ม เคยชิดชม แนบสนิท เสน่หา ครั้นยามห่าง ไกลเจ้า พ้นดวงตา ให้ห่วงหา อาทร ร้อนฤทัย ได้ยินเพียง เท่านี้ ก็ซึ้งนัก ว่าพี่รัก น้องนี้ ไม่สงสัย น้ำคำพี่ เหมือนน้ำทิพย์ ชโลมใจ น้ำอื่นใด ฤาหวานล้ำคำพี่เอย
2 เมษายน 2550 18:20 น. - comment id 679344
อันอ้อยตาล หวานลิ้นแล้วสิ้นซาก อันลมปาก หวานหู มิรู้หาย อันพิมพ์พักต์ จันทรา หวานจับใจ หากใครได้ ลองลิ้ม คงชิมเพลิน
3 เมษายน 2550 08:42 น. - comment id 679488
หวานน้ำคำ..พลอดพร่ำ..ลำนำรัก ซึ้งสลัก..กลางฤทัย..ใจห่วงหา หวานอักษร..ออดอ้อน..บทกลอนมา ช่างล้ำค่า..ยิ่งนัก..ประจักษ์ใจ..
3 เมษายน 2550 11:55 น. - comment id 679567
หวานคำรักสลักในหัวจิต เฝ้าครวญคิดถึงเธอมิห่างหาย อยากจะฟังคำหวานที่มากมาย ไม่แหนงหน่ายหากคำหวานมาจากเธอ โอ้ย น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงอีกแล้ว อิอิ