ขอบใจเธอ... ผู้ที่เข้าใจฉันเสมอ...ไม่ว่าเวลาผ่านนานแค่ไหน คอยชี้แนะเรื่องราวบางอย่าง...ให้กระจ่างแก่ใจ เหมือนคอยเป็นห่วงเป็นใย...ให้ฉันอุ่นใจได้ทุกครา ขอบใจเธอ... ที่คอยเตือนเมื่อฉันเผลอ...หลงผิดกับสิ่งที่คิดว่า...มีค่า ทำให้รู้ถึงน้ำใจของคนที่อยู่ไกลตา ให้บทเรียนที่มีราคา...และช่วยเปิดตา...ให้ฉันได้กระจ่างแก่ใจ ขอบใจเธอ... ที่ช่วยให้ฉันได้พบเจอมุมมองใหม่ ซึ่งใครบางคนได้พยายามปิดมุมนี้ไว้ ขอบใจที่ทำให้ฉันตาสว่างได้...ขอบใจจากใจจริง
2 เมษายน 2550 14:26 น. - comment id 679221
ชอบๆๆค่ะโดนใจ
2 เมษายน 2550 14:29 น. - comment id 679222
ไอดิน..กลิ่นฝุ่น : ดีใจจังมีคนชอบด้วย เห็นเข้ามาอ่านแล้วเงียบตั้งเยอะตั้งนาน จะได้หายเหงาซะที
2 เมษายน 2550 14:47 น. - comment id 679229
แหม.....ว่าที่กวี ใจน้อยจริงนะเราน่ะ
2 เมษายน 2550 15:00 น. - comment id 679237
ฝนสีน้ำเงิน : อารมณ์ของบทนี้ไม่ได้ใจน้อยหรือน้อยใจใด-ใดนะคับ มันรู้สึกซึ้งใจในน้ำใจของเพื่อนคนนึงต่างหาก
2 เมษายน 2550 15:56 น. - comment id 679275
มีเพื่อนดี..ช่วยชี้หนทางสว่างค่ะ..
2 เมษายน 2550 16:02 น. - comment id 679279
กุหลาบขาว : เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งคับ
2 เมษายน 2550 21:05 น. - comment id 679396
3 เมษายน 2550 11:36 น. - comment id 679557
ขอบใจ....ที่ให้ห่วงใยกัน ขอบใจ....สัญญาที่อาทร ขอบใจ....ที่จากไปไม่อาวรณ์ ขอบใจ....ไม่อ้อนวอน....ขอขอบใจ
3 เมษายน 2550 12:09 น. - comment id 679577
ปราณรวี :
3 เมษายน 2550 12:10 น. - comment id 679578
ฝากรักฟากฟ้า :