**.. วาดสายรุ้ง โยงยาว ขึ้นพราวฟ้า แทนสายตา หวานฉ่ำ ด้วยคำหวาน มีรักเลอ เอ่อล้น ท้นดวงมาน เป็นตำนาน ความสุข ทุกนาที.. **.. อยู่บ้านกลอน นานเนา อันเก่าแก่ ถึงอาจแม้ ห่างหาย แต่ไม่หนี ยังแวะเวียน เยี่ยมเยือน เพื่อนกวี จนเดือนปี ดุ่มเดิน เกินก้าวทัน.. **.. นามปากกา ก็บรรเจิด เกิดที่นี่ บทกวี มุ่งสาง ทางสร้างสรรค์ น้ำใจเพื่อน หวงแหน แทนรางวัล คำครูนั้น ติเตือน มิเลื่อนลอย.. **.. เขียนปรัชญา การเมือง บ้างเฟื่องฟุ้ง เขียนโค้งคุ้ง ร้อยรวี รังสีสร้อย เขียนรักพร่าง พราวเก็จ ดั่งเพชรพลอย จนเคลิ้มคล้อย หลงรัก มนต์อักษรา.. **.. จะเขียนดิน ให้เป็นดาว เราทำได้ เขียนฟอนไฟ เป็นตะวัน อันแรงจ้า เขียนหรีดหริ่ง เรไร ในพนา และเขียนว่า รักเท่านาน ... บ้านกลอนไทย... ด้วยรักและหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร ( ประพันธ์ : 20 มีนาคม 2550 )
25 มีนาคม 2550 21:43 น. - comment id 676439
วรรคสุดท้ายในบทสุดท้าย คว้ารางวัลขวัญใจบ้านกลอนไปเลยเต็ม ๆ รับรางวัลได้ที่ปีกฟ้านะคะ :) ha ..
25 มีนาคม 2550 22:29 น. - comment id 676455
25 มีนาคม 2550 23:30 น. - comment id 676472
แวะมาทักทายค่ะ.. รักบ้านกลอนไทยเช่นกันค่ะ..ที่นี่อบอุ่นมากๆ.. มีพี่น้องมากมายให้พลังแรงใจ..ทำให้หายท้อเลยค่ะ..
26 มีนาคม 2550 08:47 น. - comment id 676512
ณ.สถานบ้านกลอนมานอนเล่น ลมเย็นๆ เช่นนี้ไม่มีหาย เป็นที่พักหลักแหล่งแห่งใจกาย เป็นที่หมายเพื่อนมากมายได้พบเจอ ....................... รักเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่นี่ทุกคนอ่ะจ้า....รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เข้ามาเลยหล่ะ
27 มีนาคม 2550 03:21 น. - comment id 676869
บ้านกลอนไทย..มีความอบอุ่น..มีพี่มีน้อง...มีความห่วงใยให้กันและกัน.... มีความรู้สึกเช่นเดียวกันค่ะ..แวะมาเยี่ยม..เพื่อนเก่านะคะ...