ขวัญหล้า....เทวานฤมิต...!

พุด

สายวสันต์หลงฤดู..
กำลังพร่างพรมไปทั่วทั้งผืนน้ำทะเลสีเงินงาม
จนดูราวดวงดอกไม้เล็กๆกำลังบานพราวตระการตา
ระยิบระยับ..
งดงามจับตาจับใจ..


ฟ้า..สีเทาหม่นคลี่คลุมไปทุกทิศทาง
ให้เกิดความรู้สึกแสนอ้างว้างใจเสมือนตกอยู่ใน
*ทะเลแห่งความฝัน*
ทะเลอันแสนกว้างใหญ่ไพศาล
ที่..ไม่รู้ว่าเมื่อใดจะได้พบผืนแผ่นดิน..รอ....
เรือเฟอรี่กำลังบ่ายหน้าไปสู่ฝั่งฝันพะงันงาม
อยู่ในท่ามม่านหมอก..
ค่อยๆแทรกลำไปในผืนน้ำที่แลลึกล้ำเงียบสงบ
หากร้างไร้เหว่ว้าเดียวดาย
เมื่อหมายมองไปไม่มีสิ่งใดนอกจาก
*น้ำจรดฟ้า*

คลื่นขาวนวลกำลังม้วนตัวปะทะ
พร้อมกับเกิดพรายฟองแตกกระจาย..รายรอบ
ตรงท้ายเรือ...
หญิงชายคู่หนึ่งกำลังยืนซึมซึ้ง
ทอดตานิ่งงันดูทะเลฝันในม่านฝน..ละออง
เขาโอบตระกองกอดเธอไว้อย่างแสนรักแสนภักดี
ราวสุภาพบุรุษที่พร้อมพลีไหล่กว้างแลอกอุ่น
ให้เธอพักพิงอิงแอบไปตราบชั่วนิจนิรันดร..

ใกล้ถึงชายฝั่งเข้าไปทุกขณะ
แลเห็นผืนน้ำที่กำลังแปรสี เป็นอ่อนจาง
นั่น..
นางนวลสีขาวกำลังถลาร่อนว่อนบินโฉบเหยื่อไปมา
โน่น...
ใกล้เส้นตัดขอบฟ้าเรือประมงของพรานทะเลลำน้อย
กำลังลอยลำทอดแห..ห่างฝั่ง..แลไกลละลิบ...
แล..
นั่น...ประภาคาร แสนสงบงาม
ที่ยืนยามรอทุกชีวิตให้คืนหลังกลับบ้าน 
ฤา..
ต้อนรับอาคันตุกะผู้มาจากแดนไกล
ทุกถิ่นที่ มาสู่แดนสุขาวดีบนดิน
สวรรค์วิมานหล้า 
*มนตราแห่งเกาะมหัศจรรย์..มนต์รักทะเลใต้..*


ให้..
ได้พบกับฝันดี..
ให้ได้ระรื่นรมณีย์
ไปกับช่วงชีวีที่ช่างแสนสุขสงบสว่างกระจ่างใส
ไปกับทุกสรรพสิ่งที่ธรรมชาติให้มา
*ดินน้ำฟ้าลมไฟ*
ที่พอเหมาะพอดีเพื่อเพิ่มสุนทรีย์อภิรมย์
ให้สมกับที่..
ได้ดั้นด้นฝ่าฟันทะเลโลกย์ทะเลโศกทะเลใจมา..
แล...
ให้สุขสมปรารถนาทุกถ้วนหน้ากัน...
ให้..
ทุกชีวัน
ได้เติมใจไฟฝันเพื่อกลับไปสรรสร้างผลงานพลี
แด่...
แผ่นดินแม่..แห่งเรานี้
แลผองชน...คนบนผืนดินเดียวกัน..
................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5535.html
ทะเลใจ
แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน
วันที่ผ่านมา ไร้จุดหมาย
ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียงตัว และจิตใจ
เป็นมิตรแท้ที่ดี ต่อกัน
เหมือนชีวิตผันผ่าน คืนวันอันเปลี่ยวเหงา
ตัวเป็นของเรา ใจของใคร
มีชีวิตเพื่อสู้ คืน วันอันโหดร้าย
คืนนี้ตัวกับใจ ไม่ตรงกัน
คืน นั้น คืน ไหน ใจแพ้ตัว
คืนและวันอัน น่า กลัว ตัวแพ้ใจ
ท่ามกลางแสงสี ศิวิไลซ์
อาจหลงทางไปไม่ยาก เย็น
คืน นั้น คืน ไหน ใจเพ้อฝัน
คืนและวันฝันไป ไกลลิบโลก
ดังนกน้อย ลิ่วล่องลอย แรงลมโบก
พออับโชค ตกลงกลาง ทะเลใจ
ทุกชีวิตดิ้นรน ค้นหาแต่จุดหมาย
ใจในร่างกาย กลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอ ก็เป็นสุข
คืน นั้น คืน ไหน ใจแพ้ตัว
คืนและวัน อัน น่า กลัว ตัวแพ้ใจ
ท่ามกลางแสงสี ศิวิไลซ์
อาจหลงทางไปไม่ยาก เย็น
คืน นั้น คืน ไหน ใจเพ้อฝัน
คืนและวันฝันไป ไกลลับโลก
ดังนกน้อย ลิ่วล่องลอย แรงลมโบก
พออับโชค ตกลงกลาง ทะเลใจ
แม้ชีวิตได้ผ่าน เลยวัยแห่งความฝัน
วันที่ผ่านมา ไร้จุดหมาย
ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียง ตัวและจิตใจ
เป็นมิตรแท้ที่ดี ต่อกัน
ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียง ตัวและจิตใจ
เป็นมิตรแท้ที่ดี ตลอดกาล... 
...................


และ....ณ..นานี้
ท่ามฟ้ากระจ่างแจ่ม...
แตะแต้มด้วยมวลเมฆนวลนุ่มบางเบาราวขนนก
เขา..กับเธอ..
ค่อยๆขับ*เจ้าพยัคฆา*คันเก่งกล้าแกร่ง*
ไต่ระดับถนน..ขึ้นสู่ภูผา...
ที่ตั้งแห่ง...
*วิมานวนา*
*วิมานลอย*คอยภักดิ์
ลัดเลาะเลียบขนานไปตามลาดเนินผาหิน เหว
ท่ามเปลวแดดระยิบ..ระยับ
ทอจับน้ำทะเลสีมรกตเบื้องล่างพร่างพริบวิบวับ
กลายเป็นทะเลสีเงิน...งามจับตาจับใจ...เสียเหลือเกิน


สองข้างทาง....
คือ..
บ้านเรือนที่ยังคงมีเอกลักษณ์
เรือนไทยสไตล์ปักษ์ใต้ 
ที่มี..
กระเบื้องว่าวเป็นหลังคาลอน
มี..อรชรลายลูกไม้ฉลุรายรอบชายคา
อย่างอ่อนหวานอ่อนช้อย..
..................


เขา..
จอด*เจ้าพยัคฆาไว้..เบื้องล่าง
ก่อนที่จะค่อยๆชวนกันพาร่างป่ายปีนขึ้นไปเยือนแย้ม
*วิมานลอย สวรรค์หล้า*..ที่ฟ้าประทานให้มา
และ...
ไม่นานช้าในคลองตาของคนทั้งคู่
ที่..
กำลังพิงไหล่โอบตระกอง
พากันหันหน้าหน้าออกทอดทัศนาชมทัศนียภาพ
อันราว*ภาพวาด ภาพแห่งความฝัน*


ในท่ามทิวาวัน..
ที่ท้องนภา..ฟ้างามเข้ม..เต็มผืน....
กำลัง..
กระจ่าง...สว่างไสว
แลลงไป..
คือยอดเนินไล่ลดหลั่น..ละลิบ
เคลียทิวทิพย์เมฆ
ทอยทอด
โอบกอดทะเลไว้อย่างแสนรักใคร่
ให้เขาและเธอ
หันมาคลี่ยิ้ม..หวานหวาน
อย่าง..แสนอบอุ่นอ่อนโยนแก่กันและกัน
ใน..
ฝันพลี..ฝันดีนั้นอย่างแสนสุขเกษมเปรมปรีย์
แล้ว....
พลัน..
จูบดื่มด่ำ..ล้ำลึกก็ตามมา...
ราวสวรรค์ลอยเลื่อนอยู่ตรงหน้า ณ..กลางใจ......!
............................