http://www.salathaila.com/kasailohid.html สายโลหิต ข้าคือชายชาญ ชาติทหาร วิญญาณ แห่งนักรบไทย ศึกนี้ หรือศึกไหน หัวใจไม่เคยหวั่นเกรง และความรักข้า ก็คือดวงใจ เจ้าดวงนี้เอง ใครหาญ มาข่มเหงข้าเอง จะหยุดมัน ออกศึกข้านึกแต่รบ และรบจบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น หากรอดชีวิตกลับมาหากัน หวังให้เจ้านั้นดูแลหัวใจ ชีพพลีนี้เพื่อ แผ่นดิน ชีวา ต้องมามลาย ยังขอ ปกป้องไว้ ด้วยสาย โลหิตของเรา ออกศึกข้านึกแต่รบ และรบ จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น หากรอดชีวิตกลับมาหากัน หวังให้เจ้านั้นดูแลหัวใจ ชีพพลีนี้เพื่อ แผ่นดิน ชีวา ต้องมามลาย ยังขอ ปกป้องไว้ ด้วยสาย โลหิตของเรา. คืนนี้.... จันทร์เสี้ยวเกรียวทองกำลังลอยคว้างทอดวง กลางนภาที่ดารารายเรียงดวง..ดาระดาด ต่างพากันกระพริบพราวพร่าง ให้ฟ้า.. ดูราวกับว่าจะถูกอาบห่มด้วยประกายแสงเพชรวะวิบวับ ริมรั้ว...กล้วยกอออกเครืองาม ห้อยหวีไหวลูกดก.. นาน...นับเดือน กว่าเจ้าของจะได้ลองลิ้มชิมรส สุกงอมหวานหอม นาน...จนรู้ซึ้ง ถึงสัจจธรรมสอนใจจากธรรมชาติกล้วยกอ ให้บทเรียนธรรมดา..ธรรมดา..ชีวิต.. ทุกลิขิตจากเพลงพรหม..ชะตา จำต้องผ่านการเพาะบ่มพัฒนา จากกาลเวลา ไม่ว่าเรื่องราวร้ายดี ที่มากมีมากมายมาทายท้าทดสอบ ความอดทนกล้าหาญอภัยเมตตากรุณา ให้ทุกลีลาชีวิตแห่งเรา ได้ก้าวพ้นผ่าน ผ่านพ้น ไปสู่ฝั่งฝันแห่งนิรันดร์เกษม ที่แสนกระจ่าง สว่างสะอาดสงบ สยบทุกข์กิเลสโลกย์โศกสุข ด้วยความปล่อยวาง..เปล่าดาย มิหมายยึดมั่นถือมั่น ต่อสิ่งใด เหลือเพียงความว่างเปล่าด้วยความเข้าใจ แม้นจะไม่มีใคร สักคนเคียง ...ก็ตามที หลับตา.... ในม่านตาซึมซึ้งคะนึงเห็น..ภาพ*พระยาตาก* ทอดตาเศร้าสะเทือน... ยืนอยู่ที่ชานเรือนไทยริมน้ำ มองเรือ.. ที่..กำลังพายพาเมียแลลูกสุดที่รักยิ่งกว่ายอดดวงหฤทัย ให้ค่อยๆพรากลาจำจากไกล...จำตัดใจ.. ไปกับสายน้ำแห่งรักนิรันดร์..เจ้าพระยา... ในวันที่.. ฟ้าแห่งกรุงศรี..แสนเศร้าหมองครองวิปโยค ทุกธุลีหล้า ด้วยภัยสงครามจากอริราชศัตรูพม่ามารานรุก... บุกประชิด..ให้ไททุกชีวิตได้ถวาย *สายโลหิต*ทุกหยาดหยดเพื่อปกบ้านป้องเมือง.. อันเคยเรืองรองไสว ด้วยเรียวรวงข้าวกล้าสุกปลั่งในผืนนา ราวกับอาบทาไปทั้งแผ่นดินด้วยทองคำ ด้วยแสงสงฆ์ภายใต้ร่มธรรม ร่มฉัตรอันแสนร่มเย็นเป็นสุขมาช้านาน จนได้นามขนานว่า คือ.. *แดนดินแห่งสุวรรณภูมิพุทธิ์ *พิสุทธิ์พราย แผ่นดินแม่... แผ่นดินที่...ให้ข้าวให้น้ำอุดม ให้.. ลูกหลาน ทุกไททรนงยังคงได้หยัดยืนอย่างอิสรา หากยังรู้ค่าคำความสมานฉันท์สามัคคี... ราตรีนี้.. น้ำตา..ดวงจึงกำลังไหลพราย... แข่งเป็นสายพราวพร่างพอกับน้ำตาดาว.. ด้วย.. ช่างหนาวเหน็บในดวงใจ ดายเดียว ไปกับ..หลายเรื่องราว...โศกสะเทือน..! ...................
พุด 24 มี.ค. 2550 09:54 น. - ID 100286 
1883
2
0
24 มีนาคม 2550 11:24 น. - comment id 675887
สะเทือนใจ
24 มีนาคม 2550 13:44 น. - comment id 675927
ฝากคำถึง น้องอรุณสุขในงานล้ำค่าของน้องบทนี้ค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem100245.html ใบไม้สุดท้ายที่ปลาย สุวรรณภูมิ ตอน สามนครามหามิตร/ต่อจากชมพูภูคา อรุณสุข กี่ชีวิตปลิดลงตรงถิ่นนี้ ตรงถิ่นที่บรรพบุรุษสุดหวงแหน ยอมพลีชีพแลกร่างป้องต่างแดน อยู่ร่วมแคว้นเขตไทยแต่ไรมา พ่อขุนรามฯทรงรวมไว้ไทยประเทศ ถือเป็นเขตปกครองป้องภัยหนา สุโขทัย สิ้นสุด สู่ อยุธยา ยังร่วมมารวมอยู่คู่แคว้นไทย ปัตตานี ยะลา นราธิวาส บ่มิขลาดคู่อยุธย์จนสุดสมัย เป็นด่านหน้าป้องเขตยั้งเภทภัย ผองชนไทยตระหนักอยู่ทุกผู้นาม อยุธยาสิ้นพหลกรุงธนฯเกิด แดนประเสริฐก็ยังรวมร่วมสยาม ถือสัตย์มั่นปกปักรักษ์เขตคาม รั้งสยามยืนยงคงเนาว์นาน เมื่อสยามเรืองรุ่งสู่กรุงรัตน์ โกสินทร์ฉัตรเหนือไทยอันไพศาล สามเมืองนี้ร่วมครองป้องภัยพาล สุขสำราญด้วยวิถีพี่น้องไทย จวบแปดร้อยปีร่วมรวมไทยมั่น ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงใครแย้งได้ แปดร้อยปีแปดร้อยศกหนออกไทย รวมหมู่ไซร้รวมญาติรวมชาติพันธุ์ สามนครเคยสงบประสพสุข ต้องมาทุกข์เรรวนโจรป่วนปั่น เป็นเหยื่อยุทธขัดแย้งแย่งชิงกัน สุดจักหันหน้าซึ่งไปพึ่งใคร ด้วยส่วนกลางวางหลักแสนชักช้า หลากปัญหาโจมจู่เกินสู้ได้ ต่างแย่งยัดขัดอยู่หดหู่ใจ อีกเมื่อใดเล่าจะสางล้างทมิฬ ขอรวมใจไทยทุกคนชนสุจริต ร่วมอุทิศบุญกุศลทุกคนสิ้น ขอไฟใต้จงดับลับแผ่นดิน แลสูญสิ้นหมู่อมิตรคิดบีฑา ขอปวงชนสามนครจงนอนหลับ มีสุขนับแต่นี้ทุกปีหนา สามัคคีโสมนัสสานศรัทธา ร่วมญาติกาไทยพุทธไทยมุสลิม. ขอความสวัสดีจงมีแด่พี่น้องสามจังหวัดชายแดนใต้ ขอให้คืนคงความสงบสุขร่มเย็นดั่งที่เคยเป็นมา และขอให้เจ้าหน้าที่รัฐทุกท่านที่ลงไปกำกับการ แก้ปัญหามีสวัสดิภาพและสามารถขจัดภัยขจัดไฟ แห่งความไม่เข้าใจกันได้ สุดท้ายขอเหล่าผู้ก่อการร้ายจงมีสำนึกในความเป็นมนุษย์ และเข้าใจวิถีของมนุย์ วิถีของคนไทย ผู้เป็นเจ้าของแผ่นดินไทยทุกคน... ...................... พี่พุดค่ะ เพิ่งมีโอกาสอ่านผลงานยอดเยี่ยม บทนี้ค่ะ ของกวีในดวงใจไฟแรง แห่ง.. บ้านหนองทอง ตำบลวัดเกาะ สุโขทัย" ช่างงดงามน่าชื่นชมเสียเหลือเกินค่ะ
ฝากงานพี่พุด ที่น่าจะนำมารวมกันนะคะ กับบทกวีแสนล้ำลึกด้วยจิตสำนึกไท ของน้องนะคะ
24 มีนาคม 2550 16:53 น. - comment id 675995
แล้วบทไหน ที่พุดฝากถึงพี่ พี่เฝ้ารอ....รอน้องกลับ....หลับไม่ลง เจ้าไปหลง....อยู่ที่ไหน....กลับใครหนอ .เจ้ารู้ไหม....พี่ปวดร้าว....เฝ้าแต่รอ พี่ไม่ท้อ...รอเจ้ากลับ...หลับไม่ลง
24 มีนาคม 2550 17:01 น. - comment id 676002
อ่านแล้วสะเทือนใจจังค่ะ..
24 มีนาคม 2550 21:41 น. - comment id 676086
พี่พุดคนเก่ง
25 มีนาคม 2550 18:53 น. - comment id 676392
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
