หยิบสมุดกลอนเล่มเก่าขึ้นมาอ่าน คำพูดออดอ้อนหวานๆระหว่างเธอกับฉัน ใช้นามแฝงที่สุดของปลายฟ้ากับดวงตะวัน ที่เปรียบเสมือนเราจะอยู่คู่กันนิรันดร แอบหัวเราะและร้องไห้เมื่อบทมันโดนใจ คำว่ารักที่ฝากร่วมกันไว้ผ่านทุกตัวอักษร กระเซ้าเหย้าแหย่ต่อกันบทต่อบท ตอนต่อตอน ก่อนที่ความรักของเราจะร้าวรอน ปิดฉากกัน ความรู้สึกของวันนั้นในวันนี้ก็ยังอยู่ แม้ใจฉันจะรับรู้ว่าคงไม่มีอีกแล้ววันนั้น ที่เราสองคนจะกลับมาสานต่อความผูกพัน แต่ทั้งหมดใจของชีวิตฉัน ยังไม่เคยลืมเธอ
22 มีนาคม 2550 08:15 น. - comment id 674584
ก๋วยเตี๋ยวชามแรกยามหิว รวดเดียวปลิวหายไปในท้องผม พอชามสองสั่งมาแม้น่ายล แต่ก็ทนกินไปให้หมดชาม ....คนที่มีความอดทนก็จะไปได้รอดนะครับ...
22 มีนาคม 2550 08:15 น. - comment id 674585
กลอนเก่า เรื่องราวเก่า ๆ ทำให้เรายิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ได้ค่ะ สวัสดียามเช้าค่ะ
22 มีนาคม 2550 10:08 น. - comment id 674704
ความสุขอยู่กับเราได้ในช่วงระยะเวลานึง แต่ความทรงจำดีๆจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิตค่ะ
22 มีนาคม 2550 13:51 น. - comment id 674879
อดีตบางครั้งก็ควรค่าแก่การจดจำ.. แต่บางครั้งต้องพยายามฝืนที่จะลืมมันให้ได้ค่ะ..
22 มีนาคม 2550 16:43 น. - comment id 675018
วันวานยังหงวานอยู่
22 มีนาคม 2550 21:45 น. - comment id 675111
คุณบุญนำ ทานก๋วยเตี๋ยวเผื่อซินด้วยหรือเปล่าค่ะ 2ชามนั่นน่ะ ของชอบค่ะของชอบ แม่มดใจร้าย สวัสดียามเช้าเช่นกันค่ะ แม่มดใจร้าย แต่คงกลายเป็นค่ำคืนของไทยไปเสียแล้ว ตะวันจะลับขอบฟ้า ความทรงจำดีดีที่เรามีนี่แหละค่ะเน๊อะ คือความสุขที่เราได้มีไว้ให้คิดถึงแล้วแม่มดใจร้ายมีความทรงจำดีดีมาเล่าให้ซินฟังบ้างได้มั้ยค่ะ White roses ยิ่งลืมเหมือนยิ่งจะจดจำ กลับทำให้ใจที่บอบช้ำซ้ำไปใหญ่ ลืมน้ำคำ ลืมอาการที่ทำร้ายใจ ยิ่งอยากลืมสักเท่าไรยิ่งจดจำ ไอดิน..กลิ่นฝุ่น ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันนะค่ะ ไอดิน อยากบอกว่านามแฝงน่ารักดีค่ะ