ตะวันลับฟ้า หัวใจดวงหนึ่งที่ยังห่วงหากำลังสั่นไหว ตอนเย็นๆฟ้ามืดเหมือนความมืดในใจ คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลเกินไถ่ถามกัน .................................................................... ไม่เคยได้รู้ว่าเป็นไง คนอีกซีกฟ้ายังห่วงใยไม่เปลี่ยนแปรผัน ในวันเหงาๆยังมองแสงของดวงตะวัน ยังส่งใจไปหาคนรักของฉันให้ได้สุขใจ ......................................................................... ตั้งแต่ครั้งนั้นที่เธอไม่อยู่ ยังมีใครคนหนึ่งคอยเฝ้าดู..รู้ไหม คิดถึงเธอที่สุดไม่รู้จะบอกยังไง ฝากสายลมพัดเย็นสบายไปบอกคนไกล.. คิดถึงเหลือเกิน.. วันนี้มาแต่งไว้ 2 บท ต่างกันคนละขั้วเลย 555 กลับบ้านแล้วจ้า
21 มีนาคม 2550 19:55 น. - comment id 674364
อ่านแล้วคิดถึงใครบางคนคนนั้นที่อยู่ไกลตา เฮ้อ
21 มีนาคม 2550 22:28 น. - comment id 674507
แปลกจัง ว่าทำมัยเราต่างถึงชอบมีคนพิเศษที่อยู่ไกล แล้วก็ต้องมานั่งเป็นห่วงเป็นใยและกังวล....รู้ว่ามันทรมานที่ห่างกัน แต่ในอีกความรู้สึกหนึ่งก็มีความสุขที่ได้มีใครสักคนที่อยู่ไกลให้คิดถึง
22 มีนาคม 2550 08:56 น. - comment id 674625
เราก็อีกคน ที่มีคนคิดถึงที่อยู่ไกล แต่แปลกใจที่ทำไมตัวไม่ได้ชอบคนที่อยู่ใกล้ อาจเป็นเพราะฟ้าลิขิตขีดไว้ ให้ต้องทนคิดถึงอีกต่อไป รักเธอจนหมดใจ หวังสักวันเราคงได้ชิดใกล้ รักเธอจนหมดใจ หวังสักวันเราคงได้ชิดใกล้ อยากให้รู้ว่าห่วงใย รักคนที่อยู่ไกล(เหมือนกัน)
22 มีนาคม 2550 10:16 น. - comment id 674715
22 มีนาคม 2550 19:33 น. - comment id 675067
เพราะมากเลยๆๆๆๆ จะเอาไปให้เพื่อน
22 มีนาคม 2550 20:45 น. - comment id 675080
คิดถึง...เหลือเกิน คนก้าวเดินยังคงอ่อนล้า...หวั่นไหว ยังเฝ้ารอใครคนหนึ่งที่ห่างไกล ยังเฝ้ารอวันที่ใจได้ใกล้กัน