ราตรีมัวแสงสลัวจันทร์สะท้อน เมฆาอ้อนออดรำพันสายลมเหงา ดาวมองหม่นคนเคยนับไร้แม้เงา ฟ้าคลุ้งเคล้าเมฆาเบาเลือนลับจาง ใต้เงาไม้ผลิใบร่วงห่วงคนไกล เป็นเช่นไรคนใจเบาคล้ายเหินห่าง คำคิดถึงที่เคยซึ้งหนึ่งนวลนาง ยินไม่สร่างวันนี้ร้างห่างทุกที อกจะตรมระบมช้ำกระหน่ำหน ต้องโทษตนคนใจง่ายเขาหน่ายหนี หนาวน้ำตาบ่าสองแก้มล้นมากมี ท่วมทวีทับถมให้ใจร้าวราน.......... จึงกอดเกี่ยวความเปลี่ยวเหงาทุกเช้าค่ำ รักระกำทำใจหม่นจนร้าวฉาน จันทร์สีหม่นคนก็ช้ำดาวยังพาล ริบหรี่ปานจะโรยร่วงดั่งดวงมาลย์
21 มีนาคม 2550 00:42 น. - comment id 673800
ปู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิอิ ไปนอนดีก่า.......อ่า....คนไกล๊ ไกล ถ้าบอกไปว่าคิดฮอด จะให้กอดบ่ ค๊า 5555555555
21 มีนาคม 2550 07:31 น. - comment id 673860
ความรักความเป็นห่วงเนี่ย ก็ทำให้ใจพะวง และคิดถึงน่าดูเลยนะครับ เฮ้อ....
21 มีนาคม 2550 08:41 น. - comment id 673903
ไม่โทษดาวแล้วโทษใครล่ะครับ อย่าโทษตัวเองเลย
21 มีนาคม 2550 10:36 น. - comment id 674002
ดาวใจร้ายจัง ทำกับคุณ งามงอนได้ เดี๋ยวแพรวจะโทษดาว ให้แทนละกัน คิคิ
21 มีนาคม 2550 13:00 น. - comment id 674104
บางทีเห็นดาวมันก็ทำให้เหงาได้เนอะว่าไม๊คะ แต่ที่แน่แน่ .... จะโทษดาว(พระจันทร์ด้วย)ด้วยคน ถ้าเหงาทีไร ทำน้ำตาไหลทุกทีสิน่า