ยามตะวันร่อนอ่อนแรงแสงเริ่มหม่น ลำนำชลพลิ้วบรรเลงเพลงส่งท้าย วิหกโบกปีกร่ำลาฟ้าริ้วลาย เมฆากลายร่างเริ่มลับกลับถิ่นเนาร์ จันทร์เจ้าแย้มแก้มเจ้าพริ้มจับริมฟ้า ลิ่วชายตาหากระต่ายเพียงคลายเหงา เพียรคิดคำเสริมสำเนียงเรียงภาพเงา เพื่อคนเฝ้าเคล้าแสงนางไม่ห่างกัน แววแก้วอับจับตาหมองที่มองฟ้า ถ้อยวาจาซึมผ่านเนตรไร้เขตกั้น ดุจเสียงโหยจากกระต่ายเป้าหมายจันทร์ มือแต่งฝันเริ่มสงบนิ่งนั่งพิงกาย ใจเหงายังรั้งอยู่รอไม่ท้อถอย แหงนเฝ้าคอยเลื่อมราตรีไม่หนีหาย คราบที่เคยอยู่โดดเดี่ยวยามเดียวดาย เริ่มซึมกายประทับเข้าแล้วเจ้านาง.. เจ้านาง (ยายเพิ้ง) น่ะ น่ะ นา น่ะ ตาทึบ
ตาทึบ 20 มี.ค. 2550 15:02 น. - ID 100103 
820
2
0
20 มีนาคม 2550 15:22 น. - comment id 673646
ยอดเยี่ยมไปเลยครับ
21 มีนาคม 2550 01:06 น. - comment id 673802
แวะมาตามหา..เจ้านาง..อ่ะนะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
