ปลายฝันกับวันเหงา-เหงา ยังคงอยู่กับรอยร้าวที่ตามหลอน บรรจงร้อยถ้อยหวานผ่านบทกลอน เพื่อเก็บซ้อนความเหงาที่เร้าอารมณ์ เพราะเวลาผ่านไปใช่คลายเหงา โรครักเก่าคืนหวนกวนใจขม เจ็บมาก-มากรักจากไปในสายลม ทิ้งเราจมน้ำตาไหลใยแกล้งกัน ฤาเป็นเพราะหัวใจฉันไร้ค่า เธอจึงลาเหยียบย่ำน้ำใจฉัน โธ่คนดีหรือไม่เคยสงสารกัน มาสร้างฝันแล้วทำลายหัวใจคน ...ก็เธอไม่ใช่เหรอที่เป็นคนสร้างคำว่าเราขึ้นมา แล้วก็คงเป็นเธออีกนั่นล่ะที่คิดจะทำลายมันลงเสียเอง ....อยากขอถามสักนิดนะ ที่เธอพูดมาทั้งหมดน่ะ ..จำมันได้บ้างไหม ....หรือไม่เคยจริงจังแม้สักคำที่พร่ำออกมา...
วาเลนไทน์2007 19 มี.ค. 2550 15:14 น. - ID 100055 
780
1
0
19 มีนาคม 2550 16:16 น. - comment id 673064
แวะมาแอ่วหาเปงคนแรกเลยค่ะ ปี่น้ำ
19 มีนาคม 2550 19:00 น. - comment id 673147
ฉันเหงาเศร้าเดียวดาย ตราบชีพวายมิเลือนลบ รักนั้นพลันต้องจบ ด้วยพานพบเธอมีใครแวะมาทักทายนะคะ
19 มีนาคม 2550 20:13 น. - comment id 673174
เขามิรักหักห้ามใจเสียเถิดหนา เปลืองน้ำตาเปลืองเวลาใจอับเฉา โลกใบนี้อีกหลายคนที่รักเรา ลืมความเศร้าแล้วหาใหม่เย้ยมันเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
