สายลมเหงาเริ่มเป่าหนาวมาราวซบ มาอิงอบรบเร้าใจให้โหยหงอย เพียงแค่นางบอกให้เจ้าอย่าเฝ้าคอย ราตรีลอยไร้ร้างนางไม่มา หวังแค่เป็นบัวกลีบล้าลาชลโศก โดนชลโยกเย้าหยอกจนดอกล้า แค่ปริ่มตัวหลบพับหลับดวงตา ยามจันทร์ลามาคลี่ดอกให้หยอกชม เมื่อกายว่างร้างไหล่ใครอิงแนบ ใจคิดแอบร่างภาพฝันวันสุขสม จะเติมปีกก้านเรียวอ่อนไว้ร่อนลม แต่ใจตรมไม่อาจวาดดังคาดไป ใจข้าคิดคิดถึงเจ้าเจ้ารู้เปล่า กายข้าเหงาเหงาเหลือเกินเกินห้ามไหว กว่าจะผ่านคืนที่ร้างทางช่างไกล กลับมาใกล้............................................... เจ้านาง ข้าขอต่อรอง น่ะ น่ะ ตาทึบ
19 มีนาคม 2550 14:21 น. - comment id 672950
ดีจ้า ไม่สนใจรวมเล่มบทกลอนหรือเรื่องสั้นเก็บเป็นที่ระลึกบ้างหรือจ๊ะ แค่เล่มเดียวก็สามารถพิมพ์ได้แล้วนะ สนใจก็ลองแวะไปที่ www.termfan.com
20 มีนาคม 2550 02:05 น. - comment id 673308
** สายลมพัดใจเหงาให้เราคิด เคยแนบชิดรักบ่วงยังห่วงหา ห่างแสนไกลหากใจใกล้วิญญา เพื่อกลับมาเคียงครองรักสองเรา....ฯ อาจจะมีความผูกพัน..กับคำว่า...เจ้านาง...นะคะ..จึงอยากเข้ามาแจมกลอน... คุณเขียนงานได้ดี..สื่อความหมายชัดเจน..มาชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ...